Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
My spirit is broken, my days are cut short, the grave is ready for me.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Yet truly those that mock are with me, and on their offendings must my eye rest.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
And thou, [Creator!] attend, I pray thee, be my surety with thyself: who else is there that would strike hands with me?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
For thou hast concealed their heart against intelligence: therefore art thou not exalted [through them].
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Every one of them speaketh deceptively to his friends: may also the eyes of his children fail.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
And he hath placed me here as a by-word unto nations; and I become openly as a place of abomination.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Therefore is my eye dim from vexation, and my limbs are all of them like a shadow.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Upright men must be astonished at this, and the innocent must arouse himself against the hypocrite.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
Yet will the righteous hold firmly on to his way; and he that is clean of hands will acquire additional strength.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
But all of you, do only return, and come but [to me]: and yet I shall not find among you one wise man.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
My days are past, my resolves are broken off, [even the thoughts]—the possessions of my heart.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
These would change the night into day, the light as near in the presence of darkness.—
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
When I hope for the nether world as my house; in the darkness have I spread my couch; (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
When I call to corruption, Thou art my father: Thou art my mother, and my sister, to the worms.
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
Ay, where is then my hope? as for my hope, who will see it [fulfilled]?
