Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
My spirit will be wasted, my days will be shortened, and only the grave will be left for me.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
I have not sinned, yet my eye remains in bitterness.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Free me, O Lord, and set me beside you, and let the hand of anyone you wish fight against me.
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
You have set their heart far from discipline; therefore, they will not be praised.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
He promises prey to his companions, but the eyes of his sons will grow faint.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
He has posted me like a proverb to the people, and I am an example in their presence.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
My eyesight has been clouded by indignation, and my limbs have been reduced, as if to nothing.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
The just will be astounded over this, and the innocent will be stirred up against the hypocrite.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
And the just will cling to his way, and clean hands will increase strength.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Therefore, be converted, all of you, and approach, for I do not find in you any wisdom.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
My days have passed away; my thoughts have been scattered, tormenting my heart.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
They have turned night into day, and I hope for light again after the darkness.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
If I should wait, the underworld is my house, and in darkness I have spread out my bed. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
I have said to decay and to worms: “You are my father, my mother, and my sister.”
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
Therefore, where is my expectation now, and who is it that considers my patience?
