Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Духът ми чезне, дните ми гаснат, мене вече гробът чака.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Сигурно ми се присмиват; И окото ми трябва постоянно да гледа огорченията им!
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Дай, моля, поръчителство; стани ми поръчител при Себе Си; Кой друг би дал ръка на мене?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Защото си скрил сърцето им от разум; Затова няма да ги възвисиш.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Който заради плячка предава приятели - Очите на чадата му ще изтекат.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Той ме е поставил и поговорка на людете; И укор станах аз пред тях.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Помрачиха очите ми от скръб, И всичките ми телесни части станаха като сянка.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Правдивите ще се почудят на това, И невинният ще се повдигне против нечестивия.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
А праведният ще се държи в пътя си, И който има чисти ръце ще увеличава силата си.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
А вие всички, моля, пак дойдете; Обаче не ще мога намери между вас един разумен.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Дните ми преминаха; Намеренията ми и желанията на сърцето ми се пресякоха.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
Нощта скоро ще замести деня; Виделото е близо до тъмнината,
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Ако очаквам преизподнята за мое жилище, Ако съм постлал постелката си в тъмнината, (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
Ако съм викнал към тлението, Баща ми си ти, - Към червеите: Майка и сестра ми сте,
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
То где е сега надеждата ми? Да! кой ще види надеждата ми?
