Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Porém Jó respondeu, dizendo:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.