Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Então respondeu Job, e disse:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

Tenho ouvido muitas coisas como estas: todos vós sois consoladores molestos.

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Porventura não terão fim estas palavras de vento? ou que te irrita, para assim responderes?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Fallaria eu tambem como vós fallaes, se a vossa alma estivesse em logar da minha alma? ou amontoaria palavras contra vós, e menearia contra vós a minha cabeça?

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

Antes vos fortaleceria com a minha bocca, e a consolação dos meus labios abrandaria a dôr.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Se eu fallar, a minha dôr não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Na verdade, agora me molestou: tu assolaste toda a minha companhia.

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Testemunha d'isto é que já me fizeste enrugado, e a minha magreza já se levanta contra mim, e no meu rosto testifica contra mim.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Na sua ira me despedaçou, e elle me perseguiu; rangeu os seus dentes contra mim: aguça o meu adversario os seus olhos contra mim.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Bocejam com a sua bocca contra mim; com desprezo me feriram nos queixos, e contra mim se ajuntam todos.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Entrega-me Deus ao perverso, e nas mãos dos impios me faz cair.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Descançado estava eu, porém elle me quebrantou; e pegou-me pela cerviz, e me despedaçou; tambem me poz por seu alvo.

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Cercam-me os seus frecheiros; atravessa-me os rins, e não me poupa, e o meu fel derrama em terra.

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Quebranta-me com quebranto sobre quebranto: arremette contra mim como um valente.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Cosi sobre a minha pelle o sacco, e revolvi a minha cabeça no pó.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

O meu rosto todo está descorado de chorar, e sobre as minhas palpebras está a sombra da morte:

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

Não havendo porém violencia nas minhas mãos, e sendo pura a minha oração.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

Ah! terra, não cubras o meu sangue; e não haja logar para o meu clamor!

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Eis que tambem agora está a minha testemunha no céu, e a minha testemunha nas alturas.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Os meus amigos são os que zombam de mim; os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus.

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

Ah! se se podesse contender com Deus pelo homem, como o filho do homem pelo seu amigo!

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Porque se passarão poucos annos; e eu seguirei o caminho por onde não tornarei.