Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job prit la parole, et dit:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

J'ai souvent entendu de pareils discours; vous êtes tous des consolateurs fâcheux.

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

N'y aura-t-il point de fin à ces discours en l'air? Et qu'est-ce qui te force à me répondre?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Moi aussi, je parlerais comme vous, si vous étiez à ma place. J'accumulerais des paroles contre vous; je hocherais la tête sur vous;

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

Je vous fortifierais avec ma bouche, et le mouvement de mes lèvres vous soulagerait.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Si je parle, ma douleur ne sera point soulagée. Si je me tais, en sera-t-elle diminuée?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Maintenant il m'a épuisé. Tu as dévasté toute ma famille,

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Tu m'as saisi, et cela témoigne contre moi; ma maigreur s'est élevée contre moi, elle m'accuse en face.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Sa fureur m'a déchiré, et s'est acharnée sur moi. Il a grincé des dents contre moi; mon ennemi aiguise contre moi ses yeux.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Ils ont ouvert contre moi leur bouche; ils m'ont frappé à la joue pour m'outrager; ils se réunissent tous ensemble contre moi.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Dieu m'a livré à l'impie; il m'a jeté aux mains des méchants.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

J'étais en repos, et il m'a écrasé; il m'a saisi à la gorge, et il m'a brisé. Il m'a posé en butte à ses traits.

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Ses flèches m'environnent; il me perce les reins, et ne m'épargne pas; il répand à terre mon fiel.

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Il me fait plaie sur plaie; il court sur moi comme un guerrier.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

J'ai cousu un sac sur ma peau; j'ai souillé mon front dans la poussière;

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

J'ai le visage tout enflammé, à force de pleurer, et l'ombre de la mort est sur mes paupières,

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

Quoiqu'il n'y ait point de crime dans mes mains, et que ma prière soit pure.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

O terre, ne cache point mon sang, et qu'il n'y ait aucun lieu où s'arrête mon cri!

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

A présent même, voici, j'ai mon témoin dans les cieux, et mon garant dans les hauts lieux.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Mes amis se moquent de moi: c'est vers Dieu que mon œil se tourne en pleurant,

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

Pour qu'il décide entre l'homme et Dieu, entre le fils d'Adam et son semblable.

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Car les années qui me sont comptées s'en vont, et j'entre dans un chemin d'où je ne reviendrai pas!