Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job répondit et dit:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

J’ai entendu bien des choses comme celles-là; vous êtes tous des consolateurs fâcheux.

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Y aura-t-il une fin à [ces] paroles de vent? Qu’est-ce qui t’irrite, que tu répondes?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Moi aussi, je pourrais parler comme vous; si votre âme était à la place de mon âme, je pourrais entasser des paroles contre vous et secouer ma tête contre vous!

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

[Mais] je vous fortifierais de ma bouche, et la consolation de mes lèvres allégerait [vos douleurs].

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Si je parle, ma douleur n’est pas allégée; et si je me tais, s’éloignera-t-elle de moi?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Mais maintenant, il m’a fatigué…: tu as dévasté toute ma famille;

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Tu m’as étreint, c’est un témoignage, et ma maigreur se lève contre moi, elle dépose, à ma face, contre moi.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Sa colère me déchire et me poursuit; il grince des dents contre moi; [comme] mon adversaire, il aiguise contre moi ses yeux.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Ils ouvrent contre moi leur bouche, ils me frappent les joues avec mépris; ils s’attroupent contre moi.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Dieu m’a livré à l’inique, et m’a jeté entre les mains des méchants.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

J’étais en paix, et il m’a brisé; il m’a saisi par la nuque et m’a broyé, et m’a dressé pour lui servir de but.

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Ses archers m’ont environné; il me perce les reins et ne m’épargne pas; il répand mon fiel sur la terre.

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Il fait brèche en moi, brèche sur brèche; il court sur moi comme un homme fort.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

J’ai cousu un sac sur ma peau, et j’ai dégradé ma corne dans la poussière.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Mon visage est enflammé à force de pleurer, et sur mes paupières est l’ombre de la mort,

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

Quoiqu’il n’y ait pas de violence dans mes mains, et que ma prière soit pure.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

Ô terre, ne recouvre pas mon sang, et qu’il n’y ait pas de place pour mon cri!

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Maintenant aussi, voici, mon témoin est dans les cieux, et celui qui témoigne pour moi est dans les lieux élevés.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Mes amis se moquent de moi… vers Dieu pleurent mes yeux.

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

Que n’y a-t-il un arbitre pour l’homme auprès de Dieu, et pour un fils d’homme vis-à-vis de son ami!

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Car les années s’écoulent dont on peut compter le nombre, et je m’en vais dans le chemin [d’où] je ne reviendrai pas.