Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

And Job answereth and saith: —

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

I have heard many such things, Miserable comforters [are] ye all.

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Is there an end to words of wind? Or what doth embolden thee that thou answerest?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

I also, like you, might speak, If your soul were in my soul's stead. I might join against you with words, And nod at you with my head.

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

I might harden you with my mouth, And the moving of my lips might be sparing.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

If I speak, my pain is not restrained, And I cease — what goeth from me?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Only, now, it hath wearied me; Thou hast desolated all my company,

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

And Thou dost loathe me, For a witness it hath been, And rise up against me doth my failure, In my face it testifieth.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

His anger hath torn, and he hateth me, He hath gnashed at me with his teeth, My adversary sharpeneth his eyes for me.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

They have gaped on me with their mouth, In reproach they have smitten my cheeks, Together against me they set themselves.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

God shutteth me up unto the perverse, And to the hands of the wicked turneth me over.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

At ease I have been, and he breaketh me, And he hath laid hold on my neck, And he breaketh me in pieces, And he raiseth me to him for a mark.

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Go round against me do his archers. He splitteth my reins, and spareth not, He poureth out to the earth my gall.

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

He breaketh me — breach upon breach, He runneth upon me as a mighty one.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Sackcloth I have sewed on my skin, And have rolled in the dust my horn.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

My face is foul with weeping, And on mine eyelids [is] death-shade.

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

Not for violence in my hands, And my prayer [is] pure.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

O earth, do not thou cover my blood! And let there not be a place for my cry.

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Also, now, lo, in the heavens [is] my witness, And my testifier in the high places.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

My interpreter [is] my friend, Unto God hath mine eye dropped:

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

And he reasoneth for a man with God, And a son of man for his friend.

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

When a few years do come, Then a path I return not do I go.