Jobi 16
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
But Job answered and said:
2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!
Of such things as these I have heard enough! Miserable comforters are ye all!
3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?
Will there ever be an end to words of wind? What stirreth thee up, that thou answerest?
4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.
I also might speak like you, If ye were now in my place; I might string together words against you, And shake my head at you.
5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.
I would strengthen you with my mouth, And the consolation of my lips should sustain you.
6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?
If I speak, my grief is not assuaged; And if I forbear, it doth not leave me.
7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;
For now He hath quite exhausted me; Thou hast desolated all my house!
8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.
Thou hast seized hold of me, and this is a witness against me; My leanness riseth up and testifieth against me to my face.
9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.
His anger teareth my flesh, and pursueth me; He gnasheth upon me with his teeth; My adversary sharpeneth his eyes upon me.
10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.
They gape for me with their mouths; In scorn they smite me on the cheek; With one consent they assemble against me.
11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.
God hath given me a prey to the unrighteous, And delivered me into the hands of the wicked.
12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.
I was at ease, but he hath crushed me; He hath seized me by the neck, and dashed me in pieces; He hath set me up for his mark.
13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.
His archers encompass me around; He pierceth my reins, and doth not spare; He poureth out my gall upon the ground.
14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.
He breaketh me with breach upon breach; He rusheth upon me like a warrior.
15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,
I have sewed sackcloth upon my skin, And thrust my horn into the dust.
16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,
My face is red with weeping, And upon my eyelids is deathlike darkness.
17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.
Yet is there no injustice in my bands. And my prayer hath been pure.
18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.
O earth! cover not thou my blood, And let there be no hiding-place for my cry!
19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.
Yet even now, behold, my witness is in heaven, And he who knoweth me is on high.
20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.
My friends have me in derision, But my eye poureth out tears unto God.
21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.
O that one might contend for a man with God, As a man contendeth with his neighbor!
22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.
For when a few years shall have passed, I shall go the way whence I shall not return.
