Jobi 16
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Тогава Иов в отговор рече:
2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!
Много такива неща съм слушал; Окаяни утешители сте всички.
3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?
Свършват ли се празните думи? Или що ти дава смелост, та отговаряш?
4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.
И аз можех да говоря като вас; Ако беше вашата душа на мястото на моята душа, Можех да натрупам думи против вас И да клатя глава против вас.
5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.
Но аз бих ви подкрепил с устата си, И утехата си от устните ми би олекчила скръбта ви.
6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?
Ако говоря, болката ми не олеква; И ако мълча, до колко съм по-на покой?
7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;
Но сега Той ме много умори; Ти запусти цялото ми семейство.
8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.
Набръчкал си ме в свидетелство против мене; И мършавостта ми се издига срещу мене И заявява в лицето ми.
9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.
Разкъсва ме в гнева Си, и ме мрази; Скърца със зъбите Си против мене; Неприятелят ми остри очите си върху мене.
10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.
Зяпат против мене с устата си, Удрят ме по челюстта с хулене, Трупат се всички против мене.
11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.
Бог ме предаде на неправедния, И ме хвърли в ръцете на нечестивите.
12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.
Бях в охолност, но Той ме разкъса, Дори хвана ме за врата и строши ме, И постави ме за Своя прицел.
13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.
Стрелците Му ме обиколиха; Пронизва бъбреците ми, и не щади; Излива жлъчката ми на земята.
14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.
Съсипва ме с удар върху удар; Спуска се върху мене като исполин.
15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,
Вретище съших върху кожата си, И окалях рога си в пръстта.
16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,
Лицето ми подпухна от плач, И мрачна сянка има върху клепачите ми,
17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.
Ако и да няма неправда в ръцете ми, И да е чиста молитвата ми.
18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.
О земле, не покривай кръвта ми! И за вика ми да няма място за почивка.
19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.
Ето и сега, свидетелят ми е на небеса, И свидетелството ми във височините.
20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.
Моите приятели ми се присмиват; Но окото ми рони сълзи към Бога,
21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.
Дано Той сам защити човека пред Бога. И човешкия син пред ближния му!
22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.
Защото като се изминат малко години Аз ще отида на път, отгдето няма да се върна.
