Jobi 15
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Därefter tog Elifas från Teman till orda och sade:
2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?
Skall en vis man tala så i vädret och fylla upp sitt bröst med östanvind?
3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?
Skall han försvara sin sak med haltlöst tal, med ord som ingenting bevisa?
4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.
Än mer, du gör gudsfruktan om intet och kommer med klagolåt inför Gud.
5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.
Ty din ondska lägger dig orden i munnen, och ditt behag står till illfundigt tal.
6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
Så dömes du nu skyldig av din mun, ej av mig, dina egna läppar vittna emot dig.
7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?
Var du den första människa som föddes, och fick du liv, förrän höjderna funnos?
8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?
Blev du åhörare i Guds hemliga råd och fick så visheten i ditt våld?
9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?
Vad vet du då, som vi icke veta? Vad förstår du, som ej är oss kunnigt?
10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.
Gråhårsman och åldring finnes också bland oss, ja, en som övergår din fader i ålder.
11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?
Försmår du den tröst som Gud har att bjuda, och det ord som i saktmod talas med dig?
12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,
Vart föres du hän av ditt sinne, och varför välva dina ögon så,
13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.
i det du vänder ditt raseri mot Gud och öser ut ord ur din mun?
14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?
Vad är en människa, att hon skulle vara ren? Vad en av kvinna född, att han skulle vara rättfärdig?
15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;
Se, ej ens på sina heliga kan han förlita sig, och himlarna äro icke rena inför hans ögon;
16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!
huru mycket mindre då den som är ond och fördärvad, den man som läskar sig med orättfärdighet såsom med vatten!
17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,
Jag vill kungöra dig något, så hör nu mig; det som jag har skådat vill jag förtälja,
18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,
vad visa män hava gjort kunnigt, lagt fram såsom ett arv ifrån sina fäder,
19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.
ifrån dem som allena fingo landet till gåva, och bland vilka ingen främling ännu hade trängt in:
20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.
Den ogudaktige har ångest i alla sina dagar, under de år, helt få, som beskäras en våldsverkare.
21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.
Skräckröster ljuda i hans öron; när han är som tryggast, kommer förhärjaren över honom.
22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.
Han har intet hopp om räddning ur mörkret, ty svärdet lurar på honom.
23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.
Såsom flykting söker han sitt bröd: var är det? Han förnimmer att mörkrets dag är för handen.
24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,
Ångest och trångmål förskräcka honom, han nedslås av dem såsom av en stridsrustad konung.
25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,
Ty mot Gud räckte han ut sin hand, och mot den Allsmäktige förhävde han sig;
26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.
han stormade mot honom med trotsig hals, med sina sköldars ryggar i sluten hop;
27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;
han höljde sitt ansikte med fetma och samlade hull på sin länd;
28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.
han bosatte sig i städer, dömda till förstöring, i hus som ej fingo bebos, ty till stenhopar voro de bestämda.
29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.
Därför bliver han ej rik, och hans gods består ej, hans skördar luta ej tunga mot jorden.
30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.
Han kan icke undslippa mörkret; hans telningar skola förtorka av hetta, och själv skall han förgås genom Guds muns anda.
31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.
I sin förvillelse må han ej lita på vad fåfängligt är, ty fåfänglighet måste bliva hans lön.
32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.
I förtid skall hans mått varda fyllt, och hans krona skall ej grönska mer.
33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.
Han bliver lik ett vinträd som i förtid mister sina druvor, lik ett olivträd som fäller sina blommor.
34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.
Ty den gudlöses hus förbliver ofruktsamt, såsom eld förtär hyddor där mutor tagas.
35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.
Man går havande med olycka och föder fördärv; den livsfrukt man alstrar är ett sviket hopp.
