Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Då svarade Eliphas af Thema, och sade:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Skall en vis man tala så i vädret, och uppfylla sin buk med väder?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Du straffar med onyttigom ordom, och ditt tal kommer intet till gagns.

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Du hafver bortkastat räddhågan, och talar förakteliga för Gudi;

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Ty så lärer din ondska din mun, och du hafver utvalt ena skalkatungo.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Din mun skall fördöma dig, och icke jag; dina läppar skola svara dig.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Äst du den första menniska, som född är? Äst du för all berg aflader?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Hafver du hört Guds hemliga råd? Och är sjelfva visdomen ringare än du?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Hvad vetst du, det vi icke vete? Hvad förstår du, det som icke är när oss?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Gråhårote och gamle äro när oss, som länger hafva lefvat än dine fäder.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Skulle Guds hugsvalelse så ringa aktas för dig? Men du hafver något hemligit stycke när dig.

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Hvad tager ditt hjerta före? Hvi ser du så stolt ut?

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

Hvi sätter ditt sinne sig emot Gud, att du låter sådana ord gå af dinom mun?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Hvad är en menniska, att hon skulle vara ren; och att han skulle vara rättfärdig, som af qvinno född är?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Si, ibland hans helga är ingen ostraffelig, och himlarna äro icke rene för honom.

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

Huru mycket mer menniskan, som är stygg och ond; den der orättfärdighetena dricker såsom vatten?

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Jag vill visa dig det, hör mig; jag vill förtälja dig, hvad jag sett hafver;

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

Hvad de vise sagt hafva, och för deras fader icke hafver fördoldt varit;

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

Hvilkom allena landet gifvet är, så att ingen främmande må gå ibland dem.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

En ogudaktig bäfvar i alla sina lifsdagar, och enom tyrann är hans åratal fördoldt.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Hvad han hörer, det förskräcker honom; och ändå att frid är, så hafver han dock den sorg, att han skall förderfvas.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Han tror icke, att han skall kunna undfly olyckona, och förmodar sig alltid svärdet.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

När han far ut hit och dit efter sin näring, så tycker honom att hans olyckos tid är för handene.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Ångest och nöd förskräcka honom, och slå honom ned, såsom en Konung med enom här;

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Ty han hafver utsträckt sina hand emot Gud, och emot den Allsmägtiga förstärkt sig.

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

Han löper med hufvudet emot honom, och står halsstyf emot honom.

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Han hafver upphäfvit sig emot honom, och satt sig hårdt emot honom.

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

Men han skall bo i nederslagna städer, der inga hus äro; utan ligga i enom hop.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Han skall icke varda rik, och hans gods skall icke förökas; och skall icke utspridas i landena.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Han skall icke undfly olycko; eldslågen skall förtorka hans grenar; och skall varda borttagen af hans muns anda.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Han är så bedragen, att han icke tror att det skall varda värre med honom.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Han får en ända, när honom obeqvämt är; och hans gren skall icke grönskas.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Han varder afhemtad såsom en omogen drufva af vinträt, och såsom ett oljoträ bortfaller sitt blomster.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Ty de skrymtares församling skall blifva ensam, och elden skall förtära hans hus, som gåfvor tager.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

Han anar olycko, och föder vedermödo; och deras buk bär list fram.