Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Potem je odgovoril Elifáz Temánec in rekel:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

»Mar naj moder človek izreka prazno znanje in svoj trebuh napolnjuje z vzhodnikom?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Mar naj razpravlja z nekoristnim govorjenjem? Ali z govori, s katerimi ne more storiti ničesar dobrega?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Da, ti zametuješ strah in zadržuješ molitev pred Bogom.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Kajti tvoja usta izrekajo tvojo krivičnost in ti izbiraš jezik prebrisanega.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Tvoja lastna usta te obsojajo in ne jaz. Da, tvoje lastne ustnice pričujejo zoper tebe.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Mar si ti prvi človek, ki je bil rojen? Ali si bil narejen pred hribi?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Mar si slišal Božjo skrivnost? In ali sebi zadržuješ modrost?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Kaj ti veš, kar mi ne vemo? Kaj razumeš, česar ni v nas?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Z nami so sivolasi in zelo stari možje, precej starejši od tvojega očeta.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Ali so Božje tolažbe zate majhne? Je s teboj kakršnakoli skrita stvar?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Zakaj te tvoje srce odnaša? In ob čem tvoje oči mežikajo,

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

da svojega duha obračaš zoper Boga in takšnim besedam dopuščaš iziti iz svojih ust?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Kaj je človek, da bi bil čist? In ta, ki je rojen iz ženske, da bi bil pravičen?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Glej, zaupanja ne polaga v svoje svete. Da, nebo ni čisto v njegovem pogledu.

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

Kako mnogo bolj gnusen in umazan je človek, ki pije krivičnost kakor vodo?

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Pokazal ti bom, poslušaj me. To, kar sem videl, bom oznanil.

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

To, kar so modri možje povedali od svojih očetov in tega niso skrili,

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

katerim samim je bila dana zemlja in noben tujec ni šel med njimi.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

Zloben človek se muči z bolečino vse svoje dni in število let je skrito zatiralcu.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Grozen zvok je v njegovih ušesih. V uspevanju bo nadenj prišel uničevalec.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Ne verjame, da se bo vrnil iz teme in meč čaka nanj.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Naokoli tava za kruhom, rekoč: ›Kje je?‹ Ve, da je ob njegovi roki pripravljen dan teme.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Stiska in tesnoba ga bosta preplašili. Prevladali bosta zoper njega kakor kralj, pripravljen na bitko.

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Kajti svojo roko izteguje zoper Boga in se krepi zoper Vsemogočnega.

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

On steče nadenj, celó na njegov vrat, na debele izbokline njegovih ščitov,

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

ker svoj obraz pokriva s svojo mastnostjo in na svojih ledjih nabira sloje tolšče.

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

Prebiva v zapuščenih mestih in hišah, ki jih noben človek ne naseljuje, ki so pripravljene, da postanejo ruševine.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Ne bo bogat, niti se ne bo njegovo imetje nadaljevalo, niti svoje popolnosti na zemlji ne bo podaljšal.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Iz teme ne bo odšel. Plamen bo posušil njegove mladike in z dihom svojih ust bo odšel proč.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Kdor je zaveden naj ne zaupa v ničnost, kajti ničnost bo njegovo povračilo.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Dovršeno bo pred njegovim časom in njegova veja ne bo zelena.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Svoje nezrelo grozdje bo otresel kakor trta in svoj cvet bo odvrgel kakor oljka.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Kajti skupnost hinavcev bo zapuščena in ogenj bo použil šotore podkupovanja.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

Spočenjajo vragolijo in rodijo ničnost in njihov trebuh pripravlja prevaro.«