Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

А Елифас Теманац одговори и рече:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Хоће ли мудар човек казивати празне мисли и пунити трбух ветром источним,

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Препирући се говором који не помаже и речима које нису ни на шта?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

А ти уништаваш страх Божји и укидаш молитве к Богу.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Јер безакоње твоје показују уста твоја, ако и јеси изабрао језик лукав.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Осуђују те уста твоја, а не ја; и усне твоје сведоче на те.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Јеси ли се ти први човек родио? Или си пре хумова саздан?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Јеси ли тајну Божију чуо и покупио у себе мудрост?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Шта ти знаш што ми не бисмо знали? Шта ти разумеш што не би било у нас?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

И седих и старих људи има међу нама, старијих од оца твог.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Мале ли су ти утехе Божије? Или имаш шта сакривено у себи?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Што те је занело срце твоје? И што севају очи твоје,

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

Те обраћаш против Бога дух свој и пушташ из уста својих такве речи?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Шта је човек, да би био чист, и рођени од жене, да би био прав?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Гле, не верује свецима својим, и небеса нису чиста пред очима Његовим;

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

А камоли гадни и смрдљиви човек, који пије неправду као воду?

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Ја ћу ти казати, послушај ме, и приповедићу ти шта сам видео,

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

Шта мудраци казаше и не затајише, шта примише од отаца својих,

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

Којима самим дана би земља, и туђин не прође кроз њу.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

Безбожник се мучи свега века свог, и насилнику је мало година остављено.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Страх му зуји у ушима, у мирно доба напада пустошник на њ.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Не верује да ће се вратити из таме, одсвуда привиђа мач.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Тумара за хлебом говорећи: Где је? Зна да је за њ спремљен дан тамни.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Туга и невоља страше га, и наваљују на њ као цар готов на бој.

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Јер је замахнуо на Бога руком својом, и Свемогућем се опро.

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

Трчи исправљена врата на њ с многим високим штитовима својим.

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Јер је покрио лице своје претилином, и наваљао сало на бокове своје.

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

И седео је у градовима раскопаним и у кућама пустим, обраћеним у гомилу камења.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Неће се обратити нити ће остати благо његово, и неће се раширити по земљи добро његово.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Неће изаћи из мрака, огранке његове осушиће пламен, однеће га дух уста његових.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Нека се не узда у таштину преварени, јер ће му таштина бити плата.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Пре свог времена свршиће се, и грана његова неће зеленети.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Откинуће се као с лозе незрео грозд његов и пупци ће се његови као с маслине побацати.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Јер ће опустети збор лицемерски, и огањ ће спалити шаторе оних који примају поклоне.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

Зачињу невољу и рађају муку, и трбух њихов саставља превару.