Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Então Elifaz, o temanita, respondeu, dizendo:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Por acaso o sábio dará como resposta vão conhecimento, e encherá seu ventre de vento oriental?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Repreenderá com palavras que nada servem, e com argumentos que de nada aproveitam?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Porém tu destróis o temor, e menosprezas a oração diante de Deus.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Pois tua perversidade conduz tua boca, e tu escolheste a língua dos astutos.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Tua boca te condena, e não eu; e teus lábios dão testemunho contra ti.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Por acaso foste tu o primeiro ser humano a nascer? Ou foste gerado antes dos morros?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Ouviste tu o segredo de Deus? Reténs tu [apenas] contigo a sabedoria?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

O que tu sabes que nós não saibamos? [O que] tu entendes que não tenhamos [entendido]?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Entre nós também há os que tenham cabelos grisalhos, também há os que são muito mais idosos que teu pai.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Por acaso as consolações de Deus te são poucas? As mansas palavras voltadas a ti?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Por que o teu coração te arrebata, e por que centelham teus olhos,

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

Para que vires teu espírito contra Deus, e deixes sair [tais] tais palavras de tua boca?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

O que é o homem, para que seja puro? E o nascido de mulher, para que seja justo?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Eis que [Deus] não confia em seus santos, nem os céus são puros diante de seus olhos;

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

Quanto menos o homem, abominável e corrupto, que bebe a maldade como água?

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Escuta-me; eu te mostrarei; eu te contarei o que vi.

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

(O que os sábios contaram, o que não foi encoberto por seus pais,

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

A somente os quais a terra foi dada, e estranho nenhum passou por meio deles):

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

Todos os dias do perverso são sofrimento para si, o número de anos reservados ao opressor.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Ruídos de horrores estão em seus ouvidos; até na paz lhe sobrevém o assolador.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Ele não crê que voltará da escuridão; ao contrário, a espada o espera.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Anda vagueando por comida, onde quer que ela esteja. Ele sabe que o dia das trevas está prestes a acontecer.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Angústia e aflição o assombram, [e] prevalecem contra ele como um rei preparado para a batalha;

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Porque ele estendeu sua mão contra Deus, e se embraveceu contra o Todo-Poderoso,

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

Corre contra ele com [dureza] de pescoço, e como seus escudos grossos e levantados.

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Porque cobriu seu rosto com sua gordura, e engordou as laterais de seu corpo.

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

E habitou em cidades desoladas cidades, em casas desabitadas; que estavam prestes a desmoronar.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Ele não enriquecerá, nem seu patrimônio subsistirá, nem suas riquezas se estenderão pela terra.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Não escapará das trevas; a chama secará seus ramos, e ao sopro de sua boca desparecerá.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Não confie ele na ilusão para ser enganado; pois a sua recompensa será nada.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Não sendo ainda seu tempo, ela se cumprirá; e seu ramo não florescerá.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Sacudirá suas uvas antes de amadurecerem como a vide, e derramará sua flor como a oliveira.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Pois a ajuntamento dos hipócritas será estéril, e fogo consumirá as tendas do suborno.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

Eles concebem a maldade, e dão à luz a perversidade; e o ventre deles prepara enganos.