Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Então respondeu Eliphaz o themanita, e disse:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Porventura dará o sábio por resposta ciência de vento? e encherá o seu ventre de vento oriental?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Arguindo com palavras que de nada servem e com razões, com que nada aproveita?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

E tu tens feito vão o temor, e diminues os rogos diante de Deus.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Porque a tua boca declara a tua iniquidade; e tu escolheste a língua dos astutos.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

A tua boca te condena, e não eu, e os teus lábios testificam contra ti.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

És tu porventura o primeiro homem que foi nascido? ou foste gerado antes dos outeiros?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Ou ouviste o secreto conselho de Deus? e a ti só limitaste a sabedoria?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Que sabes tu, que nós não sabemos? e que entendes, que não haja em nós?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Também há entre nós encanecidos e idosos, muito mais idosos do que teu pai.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Porventura as consolações de Deus te são pequenas? ou alguma coisa se oculta em ti

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Porque te arrebata o teu coração? e porque acenam os teus olhos?

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

Para virares contra Deus o teu espírito, e deixares sair tais palavras da tua boca?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Que é o homem, para que seja puro? e o que nasce da mulher, para que fique justo?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Eis que nos seus santos não confiaria, e nem os céus são puros aos seus olhos.

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

Quanto mais abominável e fedorento é o homem que bebe a iniquidade como a água?

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Escuta-me, mostrar-to-ei: e o que vi te contarei

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

(O que os sábios anunciaram, ouvindo-o de seus pais, e o não ocultaram.

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

Aos quais somente se dera a terra, e nenhum estranho passou por meis deles):

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

Todos os dias o ímpio se dá pena a si mesmo, e se reservam para o tirano um certo número de anos.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

O sonido dos horrores está nos seus ouvidos: até na paz lhe sobrevem o assolador.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Não crê que tornará das trevas, e que está esperado da espada.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Anda vagueando por pão, dizendo: Onde está? Bem sabe que já o dia das trevas lhe está preparado à mão.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Assombram-no a angústia e a tribulação; prevalecem contra ele, como o rei preparado para a peleja.

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Porque estende a sua mão contra Deus, e contra o Todo-poderoso se embravece.

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

Arremete contra ele com a dura cerviz, e contra os pontos grossos dos seus escudos.

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Porquanto cobriu o seu rosto com a sua gordura, e criou enxundia nas ilhargas.

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

E habitou em cidades assoladas, em casas em que ninguém morava, que estavam a ponto de fazer-se montões de ruínas.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, nem se estenderão pela terra as suas possessões.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Não escapará das trevas; a chama do fogo secará os seus renovos, e ao assopro da sua boca desaparecerá.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Não confie pois na vaidade enganando-se a si mesmo, porque a vaidade será a sua recompensa.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Antes do seu dia ela se lhe cumprirá; e o seu ramo não reverdecerá.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Sacudirá as suas uvas verdes, como as da vide, e deixará cair a sua flor como a da oliveira.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Porque o ajuntamento dos hipócritas se fará estéril, e o fogo consumirá as tendas do suborno.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

Concebem o trabalho, e parem a iniquidade, e o seu ventre prepara enganos.