Jobi 15
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?
Numquid sapiens respondebit quasi ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?
Arguis verbis eum, qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.
Quantum in te est evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.
Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?
Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?
Numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit eius sapientia?
9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?
Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.
Et senes, et antiqui sunt in nobis multo vetustiores quam patres tui.
11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?
Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent
12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,
Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans, attonitos habes oculos?
13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.
Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo huiuscemodi sermones?
14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?
Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere?
15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;
Ecce inter sanctos eius nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu eius.
16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!
Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,
Ostendam tibi, audi me: quod vidi narrabo tibi.
18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,
Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos.
19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.
Quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.
Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis eius.
21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.
Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.
Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.
Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies.
24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,
Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem, qui præparatur ad prælium.
25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,
Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.
Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;
Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet.
28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.
Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.
29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.
Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius, nec mittet in terra radicem suam.
30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.
Non recedet de tenebris: ramos eius arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.
Non credet frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.
Antequam dies eius impleantur, peribit: et manus eius arescent.
33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.
Lædetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiiciens florem suum.
34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.
Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt.
35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.
Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus eius præparat dolos.
