Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Allora Elifaz di Teman rispose e disse:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

“Il savio risponde egli con vana scienza? si gonfia egli il petto di vento?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Si difende egli con ciarle inutili e con parole che non giovan nulla?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Tu, poi, distruggi il timor di Dio, menomi il rispetto religioso che gli è dovuto.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

La tua iniquità ti detta le parole, e adoperi il linguaggio degli astuti.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Non io, la tua bocca stessa ti condanna; le tue labbra stesse depongono contro a te.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Sei tu il primo uomo che nacque? Fosti tu formato prima de’ monti?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Hai tu sentito quel che s’è detto nel Consiglio di Dio? Hai tu fatto incetta della sapienza per te solo?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Che sai tu che noi non sappiamo? Che conoscenza hai tu che non sia pur nostra?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Ci son fra noi degli uomini canuti ed anche de’ vecchi più attempati di tuo padre.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Fai tu sì poco caso delle consolazioni di Dio e delle dolci parole che t’abbiam rivolte?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Dove ti trascina il cuore, e che voglion dire codeste torve occhiate?

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

Come! tu volgi la tua collera contro Dio, e ti lasci uscir di bocca tali parole?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Che è mai l’uomo per esser puro, il nato di donna per esser giusto?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Ecco, Iddio non si fida nemmeno de’ suoi santi, i cieli non son puri agli occhi suoi;

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

quanto meno quest’essere abominevole e corrotto, l’uomo, che tracanna l’iniquità come l’acqua!

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Io voglio ammaestrarti; porgimi ascolto, e ti racconterò quello che ho visto,

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

quello che i Savi hanno riferito senza nulla celare di quel che sapean dai padri,

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

ai quali soli è stato dato il paese; e in mezzo ai quali non è passato lo straniero.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

L’empio è tormentato tutti i suoi giorni, e pochi son gli anni riservati al prepotente.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Sempre ha negli orecchi rumori spaventosi, e in piena pace gli piomba addosso il distruttore.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Non ha speranza d’uscir dalle tenebre, e si sente destinato alla spada.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Va errando in cerca di pane; dove trovarne? ei sa che a lui dappresso è pronto il giorno tenebroso.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

La distretta e l’angoscia lo riempion di paura, l’assalgono a guisa di re pronto alla pugna,

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

perché ha steso la mano contro Dio, ha sfidato l’Onnipotente,

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

gli s’è slanciato audacemente contro, sotto il folto de’ suoi scudi convessi.

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Avea la faccia coperta di grasso, i fianchi carichi di pinguedine;

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

s’era stabilito in città distrutte, in case disabitate, destinate a diventar mucchi di sassi.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Ei non s’arricchirà, la sua fortuna non sarà stabile; né le sue possessioni si stenderanno sulla terra.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Non potrà liberarsi dalle tenebre, il vento infocato farà seccare i suoi rampolli, e sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Non confidi nella vanità; è un’illusione; poiché avrà la vanità per ricompensa.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

La sua fine verrà prima del tempo, e i suoi rami non rinverdiranno più.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Sarà come vigna da cui si strappi l’uva ancor acerba, come l’ulivo da cui si scuota il fiore;

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

poiché sterile è la famiglia del profano, e il fuoco divora le tende ov’entrano presenti.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

L’empio concepisce malizia, e partorisce rovina; ei si prepara in seno il disinganno”.