Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Elifaz il Temanita prese a dire:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Potrebbe il saggio rispondere con ragioni campate in aria e riempirsi il ventre di vento d'oriente?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Si difende egli con parole senza costrutto e con discorsi inutili?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Tu anzi distruggi la religione e abolisci la preghiera innanzi a Dio.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Sì, la tua malizia suggerisce alla tua bocca e scegli il linguaggio degli astuti.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Non io, ma la tua bocca ti condanna e le tue labbra attestano contro di te.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Sei forse tu il primo uomo che è nato, o, prima dei monti, sei venuto al mondo?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Hai avuto accesso ai segreti consigli di Dio e ti sei appropriata tu solo la sapienza?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Che cosa sai tu che noi non sappiamo? Che cosa capisci che da noi non si comprenda?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Anche fra di noi c'è il vecchio e c'è il canuto più di tuo padre, carico d'anni.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Poca cosa sono per te le consolazioni di Dio e una parola moderata a te rivolta?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Perché il tuo cuore ti trasporta e perché fanno cenni i tuoi occhi,

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

quando volgi contro Dio il tuo animo e fai uscire tali parole dalla tua bocca?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Che cos'è l'uomo perché si ritenga puro, perché si dica giusto un nato di donna?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Ecco, neppure dei suoi santi egli ha fiducia e i cieli non sono puri ai suoi occhi;

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

quanto meno un essere abominevole e corrotto, l'uomo, che beve l'iniquità come acqua.

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Voglio spiegartelo, ascoltami, ti racconterò quel che ho visto,

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

quello che i saggi riferiscono, non celato ad essi dai loro padri;

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

a essi soli fu concessa questa terra, né straniero alcuno era passato in mezzo a loro.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

Per tutti i giorni della vita il malvagio si tormenta; sono contati gli anni riservati al violento.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Voci di spavento gli risuonano agli orecchi e in piena pace si vede assalito dal predone.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Non crede di potersi sottrarre alle tenebre, egli si sente destinato alla spada.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Destinato in pasto agli avvoltoi, sa che gli è preparata la rovina.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Un giorno tenebroso lo spaventa, la miseria e l'angoscia l'assalgono come un re pronto all'attacco,

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

perché ha steso contro Dio la sua mano, ha osato farsi forte contro l'Onnipotente;

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

correva contro di lui a testa alta, al riparo del curvo spessore del suo scudo;

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

poiché aveva la faccia coperta di grasso e pinguedine intorno ai suoi fianchi.

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

Avrà dimora in città diroccate, in case dove non si abita più, destinate a diventare macerie.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Non arricchirà, non durerà la sua fortuna, non metterà radici sulla terra.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Alle tenebre non sfuggirà, la vampa seccherà i suoi germogli e dal vento sarà involato il suo frutto.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Non confidi in una vanità fallace, perché sarà una rovina.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

La sua fronda sarà tagliata prima del tempo e i suoi rami non rinverdiranno più.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Sarà spogliato come vigna della sua uva ancor acerba e getterà via come ulivo i suoi fiori,

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

poiché la stirpe dell'empio è sterile e il fuoco divora le tende dell'uomo venale.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

Concepisce malizia e genera sventura e nel suo seno alleva delusione.