Jobi 15
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?
Doth a wise man answer [with] vain knowledge? And fill [with] an east wind his belly?
3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?
To reason with a word not useful? And speeches — no profit in them?
4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.
Yea, thou dost make reverence void, And dost diminish meditation before God.
5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.
For thy mouth teacheth thine iniquity, And thou chooseth the tongue of the subtile.
6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
Thy mouth declareth thee wicked, and not I, And thy lips testify against thee.
7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?
The first man art thou born? And before the heights wast thou formed?
8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?
Of the secret counsel of God dost thou hear? And withdrawest thou unto thee wisdom?
9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?
What hast thou known, and we know not? Understandest thou — and it is not with us?
10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.
Both the gray-headed And the very aged [are] among us — Greater than thy father [in] days.
11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?
Too few for thee are the comforts of God? And a gentle word [is] with thee,
12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,
What — doth thine heart take thee away? And what — are thine eyes high?
13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.
For thou turnest against God thy spirit? And hast brought out words from thy mouth:
14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?
What [is] man that he is pure, And that he is righteous, one born of woman?
15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;
Lo, in His holy ones He putteth no credence, And the heavens have not been pure in His eyes.
16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!
Also — surely abominable and filthy Is man drinking as water perverseness.
17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,
I shew thee — hearken to me — And this I have seen and declare:
18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,
Which the wise declare — And have not hid — from their fathers.
19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.
To them alone was the land given, And a stranger passed not over into their midst:
20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.
'All days of the wicked he is paining himself, And few years have been laid up for the terrible one.
21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.
A fearful voice [is] in his ears, In peace doth a destroyer come to him.
22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.
He believeth not to return from darkness, And watched [is] he for the sword.
23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.
He is wandering for bread — 'Where [is] it?' He hath known that ready at his hand Is a day of darkness.
24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,
Terrify him do adversity and distress, They prevail over him As a king ready for a boaster.
25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,
For he stretched out against God his hand, And against the Mighty he maketh himself mighty.
26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.
He runneth unto Him with a neck, With thick bosses of his shields.
27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;
For he hath covered his face with his fat, And maketh vigour over [his] confidence.
28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.
And he inhabiteth cities cut off, houses not dwelt in, That have been ready to become heaps.
29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.
He is not rich, nor doth his wealth rise, Nor doth he stretch out on earth their continuance.
30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.
He turneth not aside from darkness, His tender branch doth a flame dry up, And he turneth aside at the breath of His mouth!
31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.
Let him not put credence in vanity, He hath been deceived, For vanity is his recompence.
32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.
Not in his day is it completed, And his bending branch is not green.
33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.
He shaketh off as a vine his unripe fruit, And casteth off as an olive his blossom.
34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.
For the company of the profane [is] gloomy, And fire hath consumed tents of bribery.
35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.
To conceive misery, and to bear iniquity, Even their heart doth prepare deceit.
