Jobi 15
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Then answered Eliphaz the Temanite, and said:
2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?
Should a wise man answer with arguments of wind, Or fill his bosom with the east wind?
3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?
Should he argue with speech that helpeth him not, And with words which do not profit him?
4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.
Behold, thou makest the fear of God a vain thing, And discouragest prayer before him.
5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.
Yea, thy own mouth proclaimeth thy iniquity, Though thou choosest the tongue of the crafty.
6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
Thy own mouth condemneth thee, and not I; Thy own lips testify against thee.
7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?
Art thou the first man that was born? Wast thou formed before the hills?
8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?
Hast thou listened in the council of God, And drawn all wisdom to thyself?
9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?
What dost thou know, that we know not also? What dost thou understand, that is a secret to us?
10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.
With us are the aged and hoary-headed; Much older than thy father.
11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?
Dost thou despise the consolations of God, And words so full of kindness to thee?
12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,
Why hath thy passion taken possession of thee? And why this winking of thine eyes?
13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.
For against God hast thou turned thy spirit, And uttered such words from thy mouth.
14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?
What is man, that he should be pure, And he that is born of woman, that he should be innocent?
15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;
Behold, He putteth no trust in his ministering spirits, And the heavens are not pure in his sight;
16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!
Much less, abominable and polluted man, Who drinketh iniquity as water.
17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,
Hear me, and I will show thee, And that which I have seen will I declare;
18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,
Which the wise men have told, And not kept concealed, as received from their fathers;
19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.
To whom alone the land was given, And among whom not a stranger wandered.
20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.
“All his days the wicked man is in pain; Yea, all the years, that are laid up for the oppressor.
21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.
A fearful sound is in his ears; In peace the destroyer cometh upon him.
22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.
He hath no hope that he shall escape from darkness; He is set apart for the sword.
23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.
He wandereth about, seeking bread; He knoweth that a day of darkness is at hand.
24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,
Distress and anguish fill him with dread; They prevail against him like a king ready for the battle.
25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,
Because he stretched forth his hand against God, And bade defiance to the Almighty,
26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.
And ran against him with outstretched neck, With the thick bosses of his bucklers;
27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;
Because he covered his face with fatness, And gathered fat upon his loins,
28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.
And dwelt in desolated cities, In houses which no man inhabiteth, That are ready to become heaps.
29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.
He shall not be rich; his substance shall not endure, And his possessions shall not be extended upon the earth.
30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.
He shall not escape from darkness, And the flame shall dry up his branches; Yea, by the breath of His mouth shall he be taken away.
31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.
“Let not man trust in vanity! he will be deceived; For vanity shall be his recompense.
32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.
He shall come to his end before his time, And his branch shall not be green.
33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.
He shall shake off his unripe fruit like the vine, And shed his blossoms like the olive-tree.
34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.
The house of the unrighteous shall be famished, And fire shall consume the tents of bribery.
35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.
They conceive mischief, and bring forth misery, And their breast deviseth deceit.”
