Jobi 15
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?
"Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind
3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?
for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet båder?
4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.
Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.
5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.
Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.
6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!
7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?
Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?
8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?
Mon du lytted til, da Gud holdt Råd, og mon du rev Visdommen til dig?
9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?
Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstår du, som vi ikke kender?
10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.
Også vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!
11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?
Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?
12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,
Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?
13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.
Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.
14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?
Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?
15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;
End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,
16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!
hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!
17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,
Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,
18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,
hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,
19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.
dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:
20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.
Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede År, en Voldsmand lever;
21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.
Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;
22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.
han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,
23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.
udset til Føde for Gribbe, han ved, at han står for Fald;
24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,
Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.
25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,
Thi Hånden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,
26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.
stormed bårdnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.
27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;
Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld på sin Lænd.
28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.
tog Bolig i Byer, der øde lå hen. i Huse, man ikke må bo i, bestemt til at ligge i Grus.
29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.
Han bliver ej rig, hans Velstand forgår, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;
30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.
han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.
31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.
Han stole ikke på Tomhed han farer vild thi Tomhed skal være hans Løn!
32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.
I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;
33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.
han ryster som Ranken sin brue af og kaster som Olietræet sin Blomst.
34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.
Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;
35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.
svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!
