Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Tedy odpovídaje Elifaz Temanský, řekl:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Zdali moudrý vynášeti má umění povětrné, aneb naplňovati východním větrem břicho své,

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Hádaje se slovy neprospěšnými, aneb řečmi neužitečnými?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Anobrž vyprazdňuješ i bázeň Boží, a modliteb k Bohu činiti se zbraňuješ.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Osvědčujíť zajisté nepravost tvou ústa tvá, ač jsi koli sobě zvolil jazyk chytrých.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Potupují tě ústa tvá, a ne já, a rtové tvoji svědčí proti tobě.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Zdaliž ty nejprv z lidí zplozen jsi, aneb prvé než pahrbkové sformován?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Zdaliž jsi tajemství Boží slyšel, že u sebe zavíráš moudrost?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Co víš, čehož bychom nevěděli? Čemu rozumíš, aby toho při nás nebylo?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

I šedivýť i stařec mezi námi jest, ano i starší věkem než otec tvůj.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Zdali malá jsou tobě potěšování Boha silného, čili něco je zastěňuje tobě?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Tak-liž tě jalo srdce tvé, a tak-liž blíkají oči tvé,

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

Že smíš odpovídati Bohu silnému tak pyšně, a vypouštěti z úst svých ty řeči?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Nebo což jest člověk, aby se mohl očistiti, aneb spravedliv býti narozený z ženy?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

An při svatých jeho není dokonalosti, a nebesa nejsou čistá před očima jeho,

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

Nadto ohavný a neužitečný člověk, kterýž pije nepravost jako vodu.

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Já oznámím tobě, poslyš mne; to zajisté, což jsem viděl, vypravovati budu,

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

Což moudří vynesli a nezatajili, slýchavše od předků svých.

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

Jimž samým dána byla země, aniž přejíti mohl cizí prostředkem jejich.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

Po všecky své dny bezbožný sám se bolestí trápí, po všecka, pravím léta, skrytá před ukrutníkem.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Zvuk strachu jest v uších jeho, že i v čas pokoje zhoubce připadne na něj.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Nevěří, by se měl navrátiti z temností, ustavičně očekávaje na sebe meče.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Bývá i tulákem, chleba hledaje, kde by byl, cítě, že pro něj nastrojen jest den temností.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Děsí jej nátisk a ssoužení, kteréž se silí proti němu, jako král s vojskem sšikovaným.

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Nebo vztáhl proti Bohu silnému ruku svou, a proti Všemohoucímu postavil se.

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

Útok učinil na něj, na šíji jeho s množstvím zdvižených štítů svých.

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Nebo přiodíl tvář svou tukem svým, tak že se mu nadělalo faldů na slabinách.

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

A bydlil v městech zkažených, a v domích, v nichž žádný nebydlil, kteráž v hromady rumu obrácena byla.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Avšak nezbohatneť, aniž stane moc jeho, aniž se rozšíří na zemi dokonalost takových.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Nevyjde z temností, mladistvou ratolest jeho usuší plamen, a tak zahyne od ducha úst svých.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Ale nevěří, že v marnosti jest ten, jenž bloudí, a že marnost bude směna jeho.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Před časem svým vyťat bude, a ratolest jeho nebude se zelenati.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Zmaří, jako vinný kmen nezralý hrozen svůj, a svrže květ svůj jako oliva.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Nebo shromáždění pokrytce spustne, a oheň spálí stany oslepených dary.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

Kteřížto když počali ssužování, a porodili nepravost, hned břicho jejich strojí jinou lest.