Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Человек, рожденный женою, краткодневен и пресыщен печалями:

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

как цветок, он выходит и опадает; убегает, как тень, и не останавливается.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

И на него-то Ты отверзаешь очи Твои, и меня ведешь на суд с Тобою?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Кто родится чистым от нечистого? Ни один.

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Если дни ему определены, и число месяцев его у Тебя, если Ты положил ему предел, которого он не перейдет,

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

то уклонись от него: пусть он отдохнет, доколе не окончит, как наемник, дня своего.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

Для дерева есть надежда, что оно, если и будет срублено, снова оживет, и отрасли от него выходить не перестанут:

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

если и устарел в земле корень его, и пень его замер в пыли,

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

но, лишь почуяло воду, оно дает отпрыски и пускает ветви, как бы вновь посаженное.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

А человек умирает и распадается; отошел, и где он?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

Уходят воды из озера, и река иссякает и высыхает:

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

так человек ляжет и не станет; до скончания неба он не пробудится и не воспрянет от сна своего.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

О, если бы Ты в преисподней сокрыл меня и укрывал меня, пока пройдет гнев Твой, положил мне срок и потом вспомнил обо мне! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

Когда умрет человек, то будет ли он опять жить? Во все дни определенного мне времени я ожидал бы, пока придет мне смена.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Воззвал бы Ты, и я дал бы Тебе ответ, и Ты явил бы благоволение творению рук Твоих;

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

ибо тогда Ты исчислял бы шаги мои и не подстерегал бы греха моего;

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

в свитке было бы запечатано беззаконие мое, и Ты закрыл бы вину мою.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

Но гора падая разрушается, и скала сходит с места своего;

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

вода стирает камни; разлив ее смывает земную пыль: так и надежду человека Ты уничтожаешь.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Теснишь его до конца, и он уходит; изменяешь ему лице и отсылаешь его.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

В чести ли дети его - он не знает, унижены ли - он не замечает;

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

но плоть его на нем болит, и душа его в нем страдает.