Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

“O homem, que nasce de uma mulher, é de poucos dias, e cheio de problemas.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

Ele cresce como uma flor, e é cortado. Ele também foge como uma sombra, e não continua.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

Você abre seus olhos para tal, e me levar a julgamento com você?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Quem pode trazer uma coisa limpa de uma coisa impura? Nem um.

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Seeing seus dias estão determinados, o número de seus meses está com você, e você indicou seus limites que ele não pode passar.

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Desvie o olhar dele, para que ele possa descansar, até que ele cumpra, como um mercenário, seu dia.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

“Pois há esperança para uma árvore se ela for cortada, que brotará novamente, que o seu ramo de oferta não cessará.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Embora sua raiz envelheça na terra, e seu estoque morre no chão,

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

yet através do cheiro da água, ela irá brotar, e brotam ramos como uma planta.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

Mas o homem morre, e é colocado em baixo. Sim, o homem desiste do espírito, e onde ele está?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

Como as águas falham a partir do mar, e o rio desperdiça e seca,

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

para que o homem se deite e não se levante. Até que os céus não estejam mais acordados, nem serem despertados do sono.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

“Oh, que você me esconderia no Sheol, que você me manteria em segredo até que sua ira passasse, que você me indicaria um tempo determinado e se lembraria de mim! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

Se um homem morrer, será que ele viverá novamente? Eu esperaria todos os dias da minha guerra, até minha liberação chegar.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Você ligaria, e eu lhe responderia. Você teria um desejo pelo trabalho de suas mãos.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

Mas agora você conta meus passos. Você não cuida do meu pecado?

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

Minha desobediência é selada em uma bolsa. Você prende minha iniqüidade.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

“Mas a montanha que cai não dá em nada. A rocha é removida de seu lugar.

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

As águas desgastam as pedras. As torrentes da mesma lavam o pó da terra. Assim você destrói a esperança do homem.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Você prevalece para sempre contra ele, e ele parte. Você muda seu rosto, e o manda embora.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

Seus filhos vêm para honrar, e ele não sabe disso. Eles são trazidos para baixo, mas ele não percebe isso deles.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

Mas sua carne tem dor, e sua alma dentro dele chora”.