Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit