Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Man [that is] born of a woman [is] of few days, and full of trouble.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

He cometh forth like a flower, and is cut down: he fleeth also as a shadow, and continueth not.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

And dost thou open thy eyes upon such one, and bring me into judgment with thee?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can bring a clean [thing] out of an unclean? not one.

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Seeing his days [are] determined, the number of his months [is] with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass;

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

For there is hope of a tree, if it is cut down, that it will sprout again, and that its tender branch will not cease.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Though its root shall become old in the earth, and its stock die in the ground;

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

[Yet] through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But man dieth, and wasteth away: yes, man yieldeth his breath, and where [is] he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

[As] the waters fail from the sea, and the flood decayeth and drieth up:

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So man lieth down, and riseth not: till the heavens [shall be] no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

O that thou wouldst hide me in the grave, that thou wouldst keep me secret, until thy wrath is past, that thou wouldst appoint me a set time, and remember me! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

If a man dieth, shall he live [again]? all the days of my appointed time will I wait, till my change shall come.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Thou shalt call, and I will answer thee: thou wilt have a desire to the work of thy hands.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

My transgression [is] sealed up in a bag, and thou sewest up my iniquity.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

And surely the mountain falling cometh to naught, and the rock is removed out of its place.

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

The waters wear the stones: thou washest away the things which grow [out] of the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Thou prevailest for ever against him, and he passeth: thou changest his countenance, and sendest him away.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

His sons come to honor, and he knoweth [it] not; and they are brought low, but he perceiveth [it] not of them.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn.