Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Man, who is born of woman, lives only a few days and is full of trouble.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

He sprouts from the ground like a flower and is cut down; he flees like a shadow and does not last.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

Do you look at any of these? Do you bring me into judgment with you?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can bring something clean out of something unclean? No one.

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Man's days are determined. The number of his months is with you; you have appointed his limits that he cannot pass.

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Look away from him that he may rest, so that he may enjoy his day like a hired man if he can do so.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

There can be hope for a tree; if it is cut down, it might sprout again, so that its tender stalk does not disappear.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Though its root grows old in the earth, and its stump dies in the ground,

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

yet even if it only smells water, it will bud and send out branches like a plant.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But man dies; he becomes weak; indeed, man stops breathing, and then where is he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

As water disappears from a lake, and as a river loses water and dries up,

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

so people lie down and do not rise again. Until the heavens are no more, they will not awake nor be roused out of their sleep.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

Oh, that you would hide me away in Sheol away from troubles, and that you would keep me in private until your wrath is over, that you would set me a fixed time to stay there and then call me to mind! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

If a man dies, will he live again? If so, I would wish to wait all my weary time there until my release should come.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

You would call, and I would answer you. You would have a desire for the work of your hands.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

You would number and care for my footsteps; you would not keep track of my sin.

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

My transgression would be sealed up in a bag; you would cover up my iniquity.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

But even mountains fall and come to nothing; even rocks are moved out of their place;

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

the waters wear down the stones; their flooding washes away the dust of the earth. Like this, you destroy the hope of man.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

You always defeat him, and he passes away; you change his face and send him away to die.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

If his sons are honored, he does not know it; and if they are brought low, he does not see it.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

He feels only the pain of his own body, and he mourns for himself.