Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Man, that is born of woman, Is of few days, and full of trouble.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

He cometh forth as a flower, and is cut down; He fleeth also as a shadow, and continueth not.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

And dost thou fix thine eyes upon such a one? And dost thou bring me into judgment with thee?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can produce a clean thing from an unclean? Not one.

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Seeing that his days are determined, And the number of his months, with thee, And that thou hast appointed him bounds which he cannot pass,

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

O turn thine eyes from him, and let him rest, That he may enjoy, as a hireling, his day!

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

For there is hope for a tree, If it be cut down, that it will sprout again, And that its tender branches will not fail;

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Though its root may have grown old in the earth, And though its trunk be dead upon the ground,

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

Through the scent of water it will bud, And put forth boughs, like a young plant.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But man dieth, and he is gone! Man expireth, and where is he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

The waters fail from the lake; And the stream wasteth and drieth up;

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So man lieth down, and riseth not; Till the heavens be no more, he shall not awake, Nor be roused from his sleep.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

O that thou wouldst hide me in the under-world! That thou wouldst conceal me till thy wrath be past! That thou wouldst appoint me a time, and then remember me! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

If a man die, can he live again? All the days of my war-service would I wait, Till my change should come.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Thou wilt call, and I will answer thee; Thou wilt have compassion upon the work of thy hands!

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

But now thou numberest my steps; Thou watchest over my sins.

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

My transgression is sealed up in a bag; Yea, thou addest unto my iniquity.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

As the mountain falling cometh to nought, And the rock is removed from its place;

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

As the waters wear away the stones, And the floods wash away the dust of the earth, So thou destroyest the hope of man.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Thou prevailest against him continually, and he perisheth; Thou changest his countenance, and sendest him away.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

His sons come to honor, but he knoweth it not; Or they are brought low, but he perceiveth it not.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

But his flesh shall have pain for itself alone; For itself alone shall his soul mourn.