Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Man that is borne of woman, is of short continuance, and full of trouble.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

He shooteth foorth as a flowre, and is cut downe: he vanisheth also as a shadowe, and continueth not.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

And yet thou openest thine eyes vpon such one, and causest me to enter into iudgement with thee.

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can bring a cleane thing out of filthinesse? there is not one.

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Are not his dayes determined? the nober of his moneths are with thee: thou hast appointed his boundes, which he can not passe.

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Turne from him that he may cease vntill his desired day, as an hyreling.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

For there is hope of a tree, if it bee cut downe, that it will yet sproute, and the branches thereof will not cease.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Though the roote of it waxe olde in the earth, and the stocke thereof be dead in ye ground,

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

Yet by the sent of water it will bud, and bring foorth boughes like a plant.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But man is sicke, and dyeth, and man perisheth, and where is he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

As the waters passe from the sea, and as the flood decayeth and dryeth vp,

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So man sleepeth and riseth not: for hee shall not wake againe, nor be raised from his sleepe till the heauen be no more.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

Oh that thou wouldest hide me in the graue, and keepe me secret, vntill thy wrath were past, and wouldest giue me terme, and remember me. (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

If a man die, shall he liue againe? All the dayes of mine appointed time will I waite, till my changing shall come.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Thou shalt call me, and I shall answere thee: thou louest the worke of thine own hands.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

But nowe thou nombrest my steppes, and doest not delay my sinnes.

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

Mine iniquitie is sealed vp, as in a bagge, and thou addest vnto my wickednesse.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

And surely as the mountaine that falleth, commeth to nought, and the rocke that is remooued from his place:

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

As the water breaketh the stones, when thou ouerflowest the things which growe in the dust of ye earth: so thou destroyest ye hope of man.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Thou preuailest alway against him, so that he passeth away: he changeth his face when thou castest him away.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

And he knoweth not if his sonnes shall be honourable, neither shall he vnderstand concerning them, whether they shalbe of lowe degree,

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

But while his flesh is vpon him, he shall be sorowfull, and while his soule is in him, it shall mourne.