Jobi 14
1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.
Life is short and full of trouble,
2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.
like a flower that blooms and withers, like a passing shadow that soon disappears.
3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.
Do you even notice me, God, and why do you have to drag me to court?
4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.
Who can bring something clean of what is unclean? No one.
5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.
You have determined how long we shall live—the number of months, a time limit on our lives.
6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.
So leave us alone and give us some peace—so like a laborer we could enjoy a few hours of rest at the end of the day.
7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.
Even a tree that's cut down has the hope of sprouting again, of sending up shoots and continuing to live.
8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,
Even though its roots grow old in the earth, and its stump dies in the ground,
9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.
just a trickle of water will make it bud and grow branches like a young plant.
10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?
But human beings die, their strength dwindles away; they perish, and where are they then?
11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,
Like water evaporating from a lake and a river that dries up and disappears,
12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.
so human beings lie down and don't get up again. Until the heavens cease to exist they will not awake from their sleep.
13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)
I wish you would hide me in Sheol; conceal me there until your anger is gone. Set a definite time for me there, and remember me! (Sheol h7585)
14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.
Will the dead live again? Then I would have hope through all my time of trouble until my release comes.
15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.
You would call and I would answer you; you would long for me, the being that you made.
16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;
Then you would look after me and wouldn't be watching me to see if I sinned.
17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.
My sins would be sealed up in a bag and you would cover my guilt.
18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,
But just as the mountains crumble and fall, and the rocks tumble down;
19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.
as water wears away the stones, as floods wash away the soil, so you destroy the hope people have.
20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.
You continually overpower them and they pass away; you distort their faces in death and send them away.
21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.
Their children may become important or fall from their positions, but they don't know or see any of this.
22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.
As people die they only know their own pain and are sad for themselves.”
