Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Man, born of woman, is of few days, and full of trouble.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

He cometh forth like a flower, and is cut down; and he fleeth as a shadow, and continueth not.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

Yet dost thou open thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with thee?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can bring a clean [man] out of the unclean? Not one!

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

If his days are determined, if the number of his months is with thee, [and] thou hast appointed his bounds which he must not pass,

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Look away from him; and let him rest, till he accomplish, as a hireling, his day.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

For there is hope for a tree: if it be cut down, it will sprout again, and its tender branch will not cease;

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Though its root grow old in the earth, and its stock die in the ground,

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a young plant.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But a man dieth, and is prostrate; yea, man expireth, and where is he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

The waters recede from the lake, and the river wasteth and drieth up:

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So man lieth down, and riseth not again; till the heavens be no more, they do not awake, nor are raised out of their sleep.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

Oh that thou wouldest hide me in Sheol, that thou wouldest keep me secret until thine anger be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me, — (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

(If a man die, shall he live [again]?) all the days of my time of toil would I wait, till my change should come:

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Thou wouldest call, and I would answer thee; thou wouldest have a desire after the work of thy hands.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

My transgression is sealed up in a bag, and thou heapest up mine iniquity.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

And indeed a mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of its place;

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

The waters wear the stones, the floods thereof wash away the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Thou prevailest for ever against him, and he passeth away; thou changest his countenance, and dismissest him.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, and he perceiveth it not.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

But his flesh hath pain for himself alone, and his soul mourneth for himself.