< Jobi 14 >

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.
Man, born of woman, living for a short time, is filled with many miseries.
2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.
He comes forth like a flower, and is crushed, and he flees, as if a shadow, and never remains in the same state.
3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.
And do you consider it fitting to look down with your eyes on someone in this way and to lead him into judgment with you?
4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.
Who can make him clean who is conceived of unclean seed? Are you not the only one who can?
5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.
The days of man are short, and the number of his months is with you; you have determined his limits, which cannot be surpassed.
6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.
Withdraw a little from him, so that he may rest, until his awaited day arrives, like that of the hired hand.
7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.
A tree has hope: if it has been cut, it turns green again, and its branches spring forth.
8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,
If its roots grow old in the earth, and its trunk passes into dust,
9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.
at the scent of water, it will sprout and bring forth leaves, as when it had first been planted.
10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?
Truly, when a man dies, and has been left unprotected, and has decayed, I ask you where is he?
11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,
It is as if the waters had receded from the sea and an emptied river had dried up;
12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.
just so, when a man is fallen asleep, he will not rise again, until the heavens are worn away; he will not awaken, nor rise from his sleep.
13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)
Who will grant this to me, that you will protect me in the underworld, and hide me until your fury passes by, and establish a time for me, in which you will remember me? (Sheol h7585)
14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.
Do you suppose that a dead man will live again? On each of the days in which I now battle, I wait until my transformation occurs.
15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.
You will call me and I will answer you; to the work of your hands, you will extend your right hand.
16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;
Indeed, you have numbered my steps, but you have been lenient with my sins.
17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.
You have sealed up my offenses, as if in a purse, but you have cured my iniquity.
18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,
A falling mountain flows away, and a stone is transferred from its place.
19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.
Waters wear away stones, and with a flood the land is reduced little by little; and similarly, you will destroy man.
20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.
You have strengthened him for a little while, so that he may cross over into eternity. You will change his face and send him forth.
21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.
Whether his sons have been noble or ignoble, he will not understand.
22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.
And in this way his body, while he yet lives, will have grief, and his soul will mourn over himself.

< Jobi 14 >