Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

As for man, the son of woman, his days are short and full of trouble.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

He comes out like a flower, and is cut down: he goes in flight like a shade, and is never seen again.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

Is it on such a one as this that your eyes are fixed, with the purpose of judging him?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

If only a clean thing might come out of an unclean! But it is not possible.

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

If his days are ordered, and you have knowledge of the number of his months, having given him a fixed limit past which he may not go;

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Let your eyes be turned away from him, and take your hand from him, so that he may have pleasure at the end of his day, like a servant working for payment.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

For there is hope of a tree; if it is cut down, it will come to life again, and its branches will not come to an end.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Though its root may be old in the earth, and its cut-off end may be dead in the dust;

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

Still, at the smell of water, it will make buds, and put out branches like a young plant.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But man comes to his death and is gone: he gives up his spirit, and where is he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

The waters go from a pool, and a river becomes waste and dry;

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So man goes down to his last resting-place and comes not again: till the heavens come to an end, they will not be awake or come out of their sleep.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

If only you would keep me safe in the underworld, putting me in a secret place till your wrath is past, giving me a fixed time when I might come to your memory again! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

If death takes a man, will he come to life again? All the days of my trouble I would be waiting, till the time came for me to be free.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

At the sound of your voice I would give an answer, and you would have a desire for the work of your hands.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

For now my steps are numbered by you, and my sin is not overlooked.

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

My wrongdoing is corded up in a bag, and my sin is shut up safe.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

But truly a mountain falling comes to dust, and a rock is moved from its place;

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

The stones are crushed small by the force of the waters; the dust of the earth is washed away by their overflowing: and so you put an end to the hope of man.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

You overcome him for ever, and he is gone; his face is changed in death, and you send him away.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

His sons come to honour, and he has no knowledge of it; they are made low, but he is not conscious of it.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

Only his flesh still has pain, and his soul is sad.