Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

“Man, who is born of woman, is short of days and full of trouble.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

Like a flower, he comes forth, then withers away; like a fleeting shadow, he does not endure.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

Do You open Your eyes to one like this? Will You bring him into judgment before You?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can bring out clean from unclean? No one!

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Since his days are determined and the number of his months is with You, and since You have set limits that he cannot exceed,

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

look away from him and let him rest, so he can enjoy his day as a hired hand.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

For there is hope for a tree: If it is cut down, it will sprout again, and its tender shoots will not fail.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

If its roots grow old in the ground and its stump dies in the soil,

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

at the scent of water it will bud and put forth twigs like a sapling.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But a man dies and is laid low; he breathes his last, and where is he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

As water disappears from the sea and a river becomes parched and dry,

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

so a man lies down and does not rise. Until the heavens are no more, he will not be awakened or roused from sleep.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

If only You would hide me in Sheol and conceal me until Your anger has passed! If only You would appoint a time for me and then remember me! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

When a man dies, will he live again? All the days of my hard service I will wait, until my renewal comes.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

You will call, and I will answer; You will desire the work of Your hands.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

For then You would count my steps, but would not keep track of my sin.

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

My transgression would be sealed in a bag, and You would cover over my iniquity.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

But as a mountain erodes and crumbles and a rock is dislodged from its place,

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

as water wears away the stones and torrents wash away the soil, so You destroy a man’s hope.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

You forever overpower him, and he passes on; You change his countenance and send him away.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

If his sons receive honor, he does not know it; if they are brought low, he is unaware.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

He feels only the pain of his own body and mourns only for himself.”