< Jobi 13 >

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
Ось усе оце бачило око моє, чуло ухо моє, — та й усе заува́жило.
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
Як знаєте ви — знаю й я, я не нижчий від вас,
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
і я говори́тиму до Всемогутнього, і переко́нувати хочу Бога!
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
Та неправду кує́те тут ви, лікарі́ непутя́щі ви всі!
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
О, коли б ви наспра́вді мовчали, то вам це за мудрість було́ б!
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Послухайте но переко́нань моїх: і ви́слухайте запере́чення уст моїх.
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Чи будете ви говорити неправду про Бога, чи будете ви говорити ома́ну про Нього?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Чи будете ви уважати на Нього? Чи за Бога на прю постаєте?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Чи добре, що вас Він дослі́дить? Чи як з люди́ни сміються, так будете ви насміха́тися з Нього?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
Насправді Він вас покарає, якщо бу́дете ви потура́ти таємно особі!
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Чи ж ве́лич Його не настра́шує вас, і не напада́є на вас Його страх?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Ваші нага́дування — це прислі́в'я із по́пелу, ваші ба́шти — це гли́няні башти!
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Мовчіть передо мною, — а я говори́тиму, і нехай щобудь при́йде на ме́не!
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Нащо де́ртиму я своє тіло зубами своїми, а душу свою покладу́ в свою ру́ку?
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Ось Він мене вб'є, і я надії не матиму, — але перед обли́ччям Його про доро́ги свої спереча́тися буду!
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
І це мені буде спасі́нням, бо перед обличчя Його не піді́йде безбожний.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Направду послухайте сло́ва мого́, а моє це осві́дчення — в ваших ушах нехай бу́де.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Ось я суд споряди́в, — бо я справедливий, те знаю!
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Хто той, що буде зо мною прова́дити прю? Бо тепер я замовк би й помер би.
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Тільки двох цих речей не роби Ти зо мною, тоді від обличчя Твого́ я не буду ховатись:
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
віддали Свою руку від мене, а Твій страх хай мене не жаха́є!
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
Тоді клич, а я відповіда́тиму, або я говори́тиму, Ти ж мені відповідь дай!
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
Скільки в мене провин та гріхів? Покажи Ти мені мій пере́ступ та гріх мій!
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Чому Ти ховаєш обличчя Своє і вважаєш мене Собі во́рогом?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Чи Ти будеш страха́ти заві́яний вітром листо́к? Чи Ти соломи́ну суху будеш гнати?
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
Бо Ти пишеш на мене гірко́ти й провини мого молоде́чого віку даєш на спа́док мені,
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
і в кайда́ни зако́вуєш но́ги мої, і всі дороги мої стере́жеш, на́зирці ходиш за мною,
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
і він розпадається, мов та трухля́вина, немов та одежа, що міль її з'їла!

< Jobi 13 >