Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak, Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

O'nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Gizlice O'nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.