Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Ja, alltsammans har mitt öga sett, mitt öra har hört det och nogsamt givit akt.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Vad I veten, det vet också jag; icke står jag tillbaka för eder.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Men till den Allsmäktige vill jag nu tala, det lyster mig att gå till rätta med Gud.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Dock, I ären män som spinna ihop lögn, allasammans hopsätten I fåfängligt tal.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Om I ändå villen alldeles tiga! Det kunde tillräknas eder som vishet.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Hören nu likväl mitt klagomål, och akten på mina läppars gensagor.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Viljen I försvara Gud med orättfärdigt tal och honom till förmån bruka oärligt tal?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Skolen I visa eder partiska för honom eller göra eder till sakförare för Gud?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Icke kan sådant ändas väl, när han håller räfst med eder? Eller kunnen I gäckas med honom, såsom man kan gäckas med en människa?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Nej, förvisso skall han straffa eder, om I visen en hemlig partiskhet.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Sannerligen, hans majestät skall då förskräcka eder, och fruktan för honom skall falla över eder.

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Edra tänkespråk skola då bliva visdomsord av aska, edra försvarsverk varda såsom vallar av ler.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Tigen nu för min, så skall jag tala, gånge så över mig vad det vara må.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Ja, huru det än går, vill jag fatta mitt kött mellan tänderna och taga min själ i min hand.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Må han dräpa mig, jag hoppas intet annat; min vandel vill jag ändå hålla fram inför honom.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Redan detta skall lända mig till frälsning, ty ingen gudlös dristar komma inför honom.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Hören, hören då mina ord, och låten min förklaring tränga in i edra öron.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Se, här lägger jag saken fram; jag vet att jag skall befinnas hava rätt.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Eller gives det någon som kan vederlägga mig? Ja, då vill jag tiga -- och dö.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Allenast två ting må du ej göra mot mig, så behöver jag ej dölja mig inför ditt ansikte:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

din hand må du ej låta komma mig när, och fruktan för dig må icke förskräcka mig.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Sedan må du åklaga, och jag vill svara, eller ock skall jag tala, och du må gendriva mig.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Huru är det alltså med mina missgärningar och synder? Låt mig få veta min överträdelse och synd.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Varför döljer du ditt ansikte och aktar mig såsom din fiende?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vill du skrämma ett löv som drives av vinden, vill du förfölja ett borttorkat strå?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Du skriver ju bedrövelser på min lott och giver mig till arvedel min ungdoms missgärningar;

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

du sätter mina fötter i stocken, du vaktar på alla vägar, för mina fotsulor märker du ut stegen.

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Och detta mot en som täres bort lik murket trä, en som liknar en klädnad sönderfrätt av mal!