Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Si, allt detta hafver mitt öga sett, och mitt öra hört, och hafver det förstått.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Det I veten, det vet jag ock, och är intet ringare än I;

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Dock vill jag tala om den Allsmägtiga, och hafver vilja till att träta med Gud.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Ty I uttyden det falskeliga, och ären alle onyttige läkare.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Ack! att I kunden tiga, så vorden I vise.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Hörer dock mitt straff, och akter på sakena, der jag talar om.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Viljen I försvara Gud med orätt; och för honom bruka svek?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Viljen I anse hans person? Viljen I gifva eder i försvar för Gud?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Skall det ock blifva eder väl gångandes, då han skall döma eder? Menen I, att I skolen gäcka honom, såsom man gäckar ena mennisko?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Han varder eder straffandes, om I hemliga ansen personen.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Månn han icke förskräcka eder, när han kommer fram? Och hans fruktan varder fallandes öfver eder.

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Edor åminnelse varder liknad vid asko, och edra rygger skola vara såsom en lerhop.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Tiger för mig, att jag må tala; det skall icke fela för mig.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Hvi skall jag bita mitt kött med mina tänder, och sätta mina själ i mina händer?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Si, han varder mig dock dräpandes, och jag kan icke afbidat; dock vill jag straffa mina vägar för honom.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Han blifver ju min helsa; ty ingen skrymtare kommer för honom.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Hörer mitt tal, och min uttydelse för edor öron.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Si, jag hafver allaredo sagt domen af; jag vet, att jag varder rättfärdig.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Ho är den som vill gå till rätta med mig? Men nu måste jag tiga, och förgås.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Tveggehanda gör mig icke; så vill jag icke gömma mig bort för dig.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Låt dina hand vara långt ifrå mig, och din förskräckelse förskräcke mig icke.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Kalla mig, och jag vill svara dig; eller jag vill tala, och svara du mig.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Huru många äro mina missgerningar och synder? Låt mig få veta min öfverträdelse och synder.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Hvi fördöljer du ditt ansigte, och håller mig för din fienda?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vill du så hård vara emot ett flygande löf; och förfölja ett torrt halmstrå?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Ty du tillskrifver mig bedröfvelse, och vill förderfva mig för mins ungdoms synders skull.

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Du hafver satt min fot i en stock, och gifver akt på alla mina stigar, och ser på all min fotspår;

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Jag, som dock förgås som ett ruttet as, och som ett kläde, det ätet varder af mal.