Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

He aquí que todas estas cosas han visto mis ojos, y oído y entendido para sí mis oídos.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Como vosotros lo sabéis, lo sé yo: no soy menos que vosotros.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Mas yo hablaría con el Todopoderoso, y querría disputar con Dios.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Que ciertamente vosotros sois componedores de mentira, todos vosotros sois médicos de nada.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Ojalá callando callarais del todo, porque os fuera en lugar de sabiduría.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Oíd pues ahora mi disputa, y estád atentos a los argumentos de mis labios.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿habéis de hablar por él engaño?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

¿Habéis vosotros de hacerle honra? ¿habéis de pleitear vosotros por Dios?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Burlaros heis con él, como quien se burla con algún hombre?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

El arguyendo os argüirá duramente, si en lo secreto le hicieseis tal honra.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Ciertamente su alteza os había de espantar, y su pavor había de caer sobre vosotros.

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Vuestras memorias serán comparadas a la ceniza, y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Escuchádme, y hablaré yo, y véngame después lo que viniere.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, y pondré mi alma en mi palma?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Aun cuando me matare, en él esperaré: empero mis caminos defenderé delante de él.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Y él también me será salud, porque no entrará en su presencia el impío.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Oíd con atención mi razón, y mi denunciación con vuestros oídos.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

He aquí ahora, que si yo me apercibiere a juicio, yo sé que seré justificado.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

¿Quién es el que pleiteará conmigo? porque si ahora callase, me moriría.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

A lo menos dos cosas no hagas conmigo, y entonces no me esconderé de tu rostro.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Aparta de mí tu mano, y no me asombre tu terror:

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Y llama, y yo responderé: o yo hablaré, y respóndeme tú:

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Házme entender mi prevaricación y mi pecado.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

¿Por qué escondes tu rostro, y me cuentas por tu enemigo?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

¿A la hoja arrebatada del aire has de quebrantar? ¿y a una arista seca has de perseguir?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

¿Por qué escribes contra mí amarguras, y me haces cargo de los pecados de mi mocedad;

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Y pones mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, imprimiéndolo a las raíces de mis pies?

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Siendo el hombre como carcoma que se envejece: y como vestido que se come de polilla.