Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Glej, moje oko je vse to videlo, moje uho je to slišalo in razumelo.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Kar veste vi, isto vem tudi jaz. Nisem slabši od vas.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Zagotovo bi govoril Vsemogočnemu in želim si, da bi razpravljal z Bogom.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Toda vi ste ponarejevalci laži, vi vsi ste zdravniki brez vrednosti.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Oh, da bi vsi skupaj molčali! To bi bila vaša modrost.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Poslušajte torej moje zagovarjanje in prisluhnite prošnjam mojih ustnic.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Mar boste zlobno govorili za Boga? In varljivo govorili zanj?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Mar boste sprejeli njegovo osebo? Mar se boste potegovali za Boga?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Ali je dobro, da bi vas on preiskal? Ali kakor en človek zasmehuje drugega ali tako vi zasmehujete njega?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Zagotovo vas bo grajal, če naskrivaj sprejemate osebe.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Mar vas ne bo njegova odličnost prestrašila? In njegova groza padla na vas?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Vaši spomini so podobni pepelu, vaša telesa ilovnatim telesom.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Molčite, pustite me samega, da lahko govorim in naj pride name kar hoče.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Čemu jemljem svoje meso v svoje zobe in svoje življenje polagam v svojo roko?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Čeprav me ubije, bom jaz vendar zaupal vanj; toda svoje lastne poti bom ohranil pred njim.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

On bo tudi rešitev moje duše, kajti hinavec ne bo prišel predenj.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Marljivo prisluhnite mojemu govoru in moji izjavi s svojimi ušesi.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Glejte torej, zapovedal sem svojo stvar; vem, da bom opravičen.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Kdo je tisti, ki se bo pravdal z menoj? Kajti sedaj, če zadržim svoj jezik, bom izročil duha.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Samo ne storite mi dveh stvari, potem se ne bom skril pred teboj.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Umakni svojo roko daleč od mene in naj me tvoja groza ne stori prestrašenega.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Potem kliči in jaz ti bom odgovoril. Ali naj jaz govorim in ti mi odgovori.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Kako številne so moje krivičnosti in grehi? Naredi mi, da spoznam svoj prestopek in svoj greh.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Zakaj skrivaš svoj obraz in me šteješ za svojega sovražnika?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Hočeš zlomiti list, gnan sem ter tja? Hočeš zasledovati suho strnišče?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Kajti zoper mene pišeš grenke stvari in me delaš, da posedujem krivičnosti svoje mladosti.

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Moja stopala polagaš v klade in ozko gledaš na vse moje steze. Odtis postavljaš na pete mojih stopal.

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

In on, kakor razpadajoča stvar, požira kakor obleko, ki je pojedena od molja.