Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Eto, sve je to vidjelo oko moje, èulo uho moje, i razumjelo.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Što vi znate, znam i ja, nijesam gori od vas.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Ipak bih govorio sa svemoguæim, i rad sam s Bogom pravdati se.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Jer vi izmišljate laži, svi ste zaludni ljekari.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

O da biste sasvijem muèali! bili biste mudri.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Èujte moj odgovor, i slušajte razloge usta mojih.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Treba li da govorite za Boga nepravdu ili prijevaru da govorite za nj?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Treba li da mu gledate ko je? treba li da se prepirete za Boga?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Hoæe li biti dobro kad vas stane ispitivati? hoæete li ga prevariti kao što se vara èovjek?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Zaista æe vas karati, ako tajno uzgledate ko je.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Velièanstvo njegovo neæe li vas uplašiti? i strah njegov neæe li vas popasti?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Spomeni su vaši kao pepeo, i vaše visine kao gomile blata.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Muèite i pustite me da ja govorim, pa neka me snaðe šta mu drago.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Zašto bih kidao meso svoje svojim zubima i dušu svoju metao u svoje ruke?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Gle, da me i ubije, opet æu se uzdati u nj, ali æu braniti putove svoje pred njim.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

I on æe mi biti spasenje, jer licemjer neæe izaæi preda nj.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Slušajte dobro besjedu moju, i neka vam uðe u uši što æu iskazati.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Evo, spremio sam parbu svoju, znam da æu biti prav.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Ko æe se preti sa mnom? da sad umuknem, izdahnuo bih.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Samo dvoje nemoj mi uèiniti, pa se neæu kriti od lica tvojega.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Ukloni ruku svoju od mene, i strah tvoj da me ne straši.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Potom zovi me, i ja æu odgovarati; ili ja da govorim, a ti mi odgovaraj.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Koliko je bezakonja i grijeha mojih? pokaži mi prijestup moj i grijeh moj.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Zašto sakrivaš lice svoje i držiš me za neprijatelja svojega?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Hoæeš li skršiti list koji nosi vjetar, ili æeš goniti suhu slamku,

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Kad mi pišeš grèine i daješ mi u našljedstvo grijehe mladosti moje,

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

I meæeš noge moje u klade, i paziš na sve staze moje i ideš za mnom ustopce?

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

A on se raspada kao trulina, kao haljina koju jede moljac.