Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Eis que tudo isto viram os meus olhos, e os meus ouvidos o ouviram e entenderam.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Como vós o sabeis, o sei eu também; não vos sou inferior.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Mas eu falarei ao Todo-poderoso, e quero defender-me para com Deus.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Vós porém sois inventores de mentiras, e vós todos médicos que não valem nada.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Oxalá vos calasseis de todo! que isso seria a vossa sabedoria.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Ouvi agora a minha defesa, e escutai os argumentos dos meus lábios.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Porventura por Deus falareis perversidade? e por ele falareis engano?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Ou fareis aceitação da sua pessoa? ou contendereis por Deus?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Ser-vos-ia bom, se ele vos esquadrinhasse? ou zombareis dele, como se zomba de algum homem?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Certamente vos repreenderá, se em oculto fizerdes aceitação de pessoas.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Porventura não vos espantará a sua alteza? e não cairá sobre vós o seu temor?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

As vossas memórias são como a cinza: as vossas alturas como alturas de lodo.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Calai-vos perante mim, e falarei eu, e que fique aliviado algum tanto.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Por que razão tomo eu a minha carne com os meus dentes, e ponho a minha vida na minha mão?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Ainda que me matasse, nele esperarei; contudo os meus caminhos defenderei diante dele.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Também ele será a salvação minha: porém o hipócrita não virá perante o seu rosto

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Ouvi com atenção as minhas razões, e com os vossos ouvidos a minha declaração.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Eis que já tenho ordenado a minha causa, e sei que serei achado justo.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Quem é o que contenderá comigo? se eu agora me calasse, daria o espírito.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Duas coisas somente não faças para comigo; então me não esconderei do teu rosto:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Desvia a tua mão para longe, de sobre mim, e não me espante o teu terror.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Chama, pois, e eu responderei; ou eu falarei, e tu responde-me.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Quantas culpas e pecados tenho eu? notifica-me a minha transgressão e o meu pecado.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Porque escondes o teu rosto, e me tens por teu inimigo?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Porventura quebrantarás a folha arrebatada do vento? e perseguirás o restolho seco?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Porque escreves contra mim amarguras e me fazes herdar as culpas da minha mocidade?

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Também pões no tronco os meus pés, e observas todos os meus caminhos, e marcas as solas dos meus pés.

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Envelhecendo-se entretanto ele com a podridão, e como o vestido, ao qual roi a traça.