Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Eis que tudo isto viram os meus olhos, e os meus ouvidos o ouviram e entenderam.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Como vós o sabeis, o sei eu tambem; não vos sou inferior.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Mas eu fallarei ao Todo-poderoso, e quero defender-me para com Deus.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Vós porém sois inventores de mentiras, e vós todos medicos que não valem nada.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Oxalá vos calasseis de todo! que isso seria a vossa sabedoria.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Ouvi agora a minha defeza, e escutae os argumentos dos meus labios.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Porventura por Deus fallareis perversidade? e por elle fallareis engano?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Ou fareis acceitação da sua pessoa? ou contendereis por Deus?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Ser-vos-hia bom, se elle vos esquadrinhasse? ou zombareis d'elle, como se zomba d'algum homem?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Certamente vos reprehenderá, se em occulto fizerdes acceitação de pessoas.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Porventura não vos espantará a sua alteza? e não cairá sobre vós o seu temor?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

As vossas memorias são como a cinza: as vossas alturas como alturas de lodo.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Calae-vos perante mim, e fallarei eu, e que fique alliviado algum tanto.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Por que razão tomo eu a minha carne com os meus dentes, e ponho a minha vida na minha mão?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Ainda que me matasse, n'elle esperarei; comtudo os meus caminhos defenderei diante d'elle.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Tambem elle será a salvação minha: porém o hypocrita não virá perante o seu rosto

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Ouvi com attenção as minhas razões, e com os vossos ouvidos a minha declaração.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Eis que já tenho ordenado a minha causa, e sei que serei achado justo.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Quem é o que contenderá comigo? se eu agora me calasse, daria o espirito.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Duas coisas sómente não faças para comigo; então me não esconderei do teu rosto:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Desvia a tua mão para longe, de sobre mim, e não me espante o teu terror.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Chama, pois, e eu responderei; ou eu fallarei, e tu responde-me.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Quantas culpas e peccados tenho eu? notifica-me a minha transgressão e o meu peccado.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Porque escondes o teu rosto, e me tens por teu inimigo?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Porventura quebrantarás a folha arrebatada do vento? e perseguirás o restolho secco?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Porque escreves contra mim amarguras e me fazes herdar as culpas da minha mocidade?

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Tambem pões no tronco os meus pés, e observas todos os meus caminhos, e marcas as solas dos meus pés.

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Envelhecendo-se entretanto elle com a podridão, e como o vestido, ao qual roe a traça.