Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Ja, allting hev mitt auga set og øyra høyrde og forstod;

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

alt det de veit, det veit eg og; for dykk eg ei tilbake stend.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Men eg til Allvalds Gud vil tala, med Gud eg vil til retten ganga;

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Men de vil dekkja til med lygn, er berre ugagnslækjarar.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Å, gjev de vilde tegja still, so kunde det for visdom gjelda.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Høyr på den skrapa eg vil gjeva, merk når mi lippa åtak gjer!

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Vil de forsvara Gud med lygn? Vil de hans sak med urett verja?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Vil de for honom gjera mismun, og spela Guds sakførarar?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Gjeng det dykk vel, når han dykk prøver? Kann de han narra som eit mennesk’?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Han skal so visst dykk straffa strengt, um de slik mismunn gjer i løynd.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Med høgdi si han skræmar dykk, hans rædsla yver dykk skal falla.

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Og dykkar kraft-ord vert til oska, og dykkar prov til blaute leir.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Teg stilt, lat meg tala ut, so fær det gå meg som det kann!

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Kvi skuld’ eg ta mitt kjøt i tenner? Og halda livet mitt i handi?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Han drep meg, ei eg ventar anna, mi ferd for han lik’vel eg hævdar.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Men ogso det skal hjelpa meg; hjå han fær ingen urein møta.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

So høyr då det eg segja vil; lat meg for dykkar øyro tala!

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Eg saki hev til rettes lagt; eg skal få rett, det veit eg visst.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Kven er det som med meg kann strida? Eg skulde tegja stilt og døy.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Tvo ting må du spara meg for; då løyner eg meg ikkje for deg:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Di hand lyt burt frå meg du taka, lat ei di rædsla skræma meg!

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Stemn meg so inn! eg stend til svars; eller eg talar og du svarar.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Kor mange brot og synder hev eg? Seg meg mi misgjerd og mi synd!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Kvifor vil du di åsyn løyna og for ein fiend’ halda meg?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vil eit burtblåse blad du skræma? Forfylgja du eit visna strå? -

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Når du idømer meg slik straff og let meg erva ungdoms synder

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

og legg i stokken mine føter, og vaktar alle mine vegar, slær krins um mine foteblad.

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Og det mot ein som morkna er, lik klædeplagg som mol et upp.