Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Se, alt sammen har mitt øie sett, mitt øre hørt og merket sig.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Det I vet, vet også jeg; jeg står ikke tilbake for eder.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Men jeg vil tale til den Allmektige, og jeg har lyst til å rettferdiggjøre mig for Gud.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Men I spinner løgn sammen, I er alle dårlige læger.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Gid I vilde tie stille! Det skulde bli regnet eder til visdom.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Hør nu på min tilrettevisning og merk på refselsene fra mine leber!

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Vil I tale urett til forsvar for Gud, og vil I til hans forsvar tale svik?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Vil I ta hans parti, eller vil I være sakførere for Gud?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Vil det gå eder godt når han ransaker eder, eller vil I narre ham, som en narrer et menneske?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Han vil tukte eder, om I i lønndom tar parti for ham.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Vil ikke hans høihet forferde eder, og redselen for ham falle over eder?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Eders tankesprog er askesprog; eders skanser blir til skanser av ler.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Ti, la mig være, så jeg kan tale, så får det komme over mig hvad det vil!

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Hvorfor skulde jeg bære mitt kjøtt mellem mine tenner? Jeg vil legge mitt liv i min hånd.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Se, han vil drepe mig - jeg venter på ham; jeg vil bare rettferdiggjøre mine veier for hans åsyn.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Også det skal bli mig til frelse; for ingen gudløs kommer for hans åsyn.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Hør da nøie på mitt ord og la min forklaring trenge inn i eders ører!

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Se, jeg har saken i orden; jeg vet jeg skal få rett.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Hvem er den som vil gå i rette med mig? Ja, da vil jeg tie og opgi ånden.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Bare to ting må du ikke gjøre mot mig, da skal jeg ikke skjule mig for ditt åsyn:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Ta din hånd bort fra mig, og la ikke dine redsler forferde mig!

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Så kall da, og jeg skal svare; eller la mig tale, og svar du mig!

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Hvor mange misgjerninger og synder har jeg? La mig få vite min brøde og min synd!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Hvorfor skjuler du ditt åsyn og holder mig for din fiende?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vil du skremme et bortblåst blad og forfølge det tørre strå? -

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

siden du idømmer mig så hårde lidelser og lar mig arve min ungdoms misgjerninger

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

og setter mine føtter i stokken og vokter på alle mine veier og drar en ring om mine fotsåler,

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

og dette gjør du mot en som tæres bort som makk-ett tre, som et klædebon møllet har ett.