Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Redzi, to visu mana acs redzējusi, mana auss dzirdējusi un to likusi vērā.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Ko jūs protat, to es arīdzan protu, jūs man neesat priekšā.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Bet es gribu runāt uz to Visuvareno, un man gribās aizbildināties tā stiprā Dieva priekšā.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Jo tiešām, jūs esat melu runātāji, jūs visi esat nelietīgi dziednieki.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Kaut jūs pavisam klusu būtu, tas jums būtu par gudrību.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Klausiet jel manu aizbildināšanos, un ņemiet vērā manas mutes tiesāšanos.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Vai gribat netaisnību runāt Dieva labad un Viņa labad izteikt viltību?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Vai Viņu gribat aizbildināt un Dievam būt pārstāvētāji?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Vai būs labi, kad Viņš jūs meklēs, vai Viņu pievilsiet, kā cilvēku pieviļ?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Sodīt Viņš jūs sodīs, ja jūs slepeni vaigu uzlūkojat.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Vai Viņa augstība jūs neiztrūcinās un bailes no Viņa jums neuzkritīs?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Jūsu mācības būs kā pelni, un jūsu augstie vārdi kā mālu kopas.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Palieciet man klusu, un es runāšu, lai man notiek, kas notikdams.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Kāpēc man savu miesu bija zobos ņemt, un savu dvēseli likt savā rokā?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Redzi, jebšu Viņš mani nokaus, taču es uz Viņu gribu cerēt, es tikai savus ceļus gribu aizbildināt Viņa priekšā.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Jau tas man būs par pestīšanu, ka viltnieks Viņa priekšā nenāks.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Klausāties, klausāties manus vārdus, un mana valoda lai skan jūsu ausīs.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Redzat jel, es esmu gatavs uz tiesu, es zinu, ka man paliks taisnība.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Kas ar mani varētu tiesāties? Patiesi tad es ciestu klusu un mirtu.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Divas lietas tikai man nedari, tad es neapslēpšos Tavā priekšā.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Lai Tava roka paliek tālu no manis, un Tava briesmība lai mani neizbiedē.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Tad sauc, un es atbildēšu, vai es runāšu, un Tu atbildi man.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Cik man ir noziegumu un grēku? Dari man zināmus manus grēkus un manus pārkāpumus.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Kāpēc Tu apslēpi Savu vaigu un mani turi par Savu ienaidnieku?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vai Tu biedināsi šaubīgu lapu un vajāsi izkaltušus rugājus.

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Jo Tu man nospriedi rūgtumus un lieci manīt manas jaunības noziegumus.

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Tu lieci manas kājas siekstā un glūni uz visiem maniem ceļiem un ieslēdzi manas pēdas aplokā, -

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Un tomēr šis iznīkst kā trūdi, tā kā drēbe, ko kodes saēd.