Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
Prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Audite ergo correptionem meam, et iudicium labiorum meorum attendite.
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Numquid faciem eius accipitis, et pro Deo iudicare nitimini?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur ut homo, vestris fraudulentiis?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem eius accipitis.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror eius irruet super vos.
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu eius arguam.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Si fuero iudicatus, scio quod iustus inveniar.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Quis est qui iudicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
Manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi.
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
Scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.
