Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Ecco, l’occhio mio tutto questo l’ha veduto; l’orecchio mio l’ha udito e l’ha inteso.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Quel che sapete voi lo so pur io, non vi sono punto inferiore.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Ma io vorrei parlare con l’Onnipotente, avrei caro di ragionar con Dio;

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

giacché voi siete de’ fabbri di menzogne, siete tutti quanti de’ medici da nulla.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Oh se serbaste il silenzio! esso vi conterebbe come sapienza.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Ascoltate, vi prego, quel che ho da rimproverarvi; state attenti alle ragioni delle mie labbra!

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Volete dunque difendere Iddio parlando iniquamente? sostener la sua causa con parole di frode?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Volete aver riguardo alla sua persona? e costituirvi gli avvocati di Dio?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Sarà egli un bene per voi quando vi scruterà a fondo? credete ingannarlo come s’inganna un uomo?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Certo egli vi riprenderà severamente se nel vostro segreto avete dei riguardi personali.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

La maestà sua non vi farà sgomenti? Il suo terrore non piomberà su di voi?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

I vostri detti memorandi son massime di cenere; i vostri baluardi son baluardi d’argilla.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Tacete! lasciatemi stare! voglio parlare io, e m’avvenga quello che può!

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Perché prenderei la mia carne coi denti? Metterò piuttosto la mia vita nelle mie mani.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Ecco, egli m’ucciderà; non spero più nulla; ma io difenderò in faccia a lui la mia condotta!

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Anche questo servirà alla mia salvezza; poiché un empio non ardirebbe presentarsi a lui.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Ascoltate attentamente il mio discorso, porgete orecchio a quanto sto per dichiararvi.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Ecco, io ho disposto ogni cosa per la causa; so che sarò riconosciuto giusto.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

V’è qualcuno che voglia farmi opposizione? Se v’è io mi taccio e vo’ morire.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Ma, o Dio, concedimi solo due cose, e non mi nasconderò dal tuo cospetto:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

ritirami d’addosso la tua mano, e fa’ che i tuoi terrori non mi spaventin più.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Poi interpellami, ed io risponderò; o parlerò io, e tu replicherai.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Quante sono le mie iniquità, quanti i miei peccati? Fammi conoscere la mia trasgressione, il mio peccato!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Perché nascondi il tuo volto, e mi tieni in conto di nemico?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vuoi tu atterrire una foglia portata via dal vento? Vuoi tu perseguitare una pagliuzza inaridita?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

tu che mi condanni a pene così amare, e mi fai espiare i falli della mia giovinezza,

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

tu che metti i miei piedi nei ceppi, che spii tutti i miei movimenti, e tracci una linea intorno alla pianta de’ miei piedi?

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Intanto questo mio corpo si disfa come legno tarlato, come un abito roso dalle tignuole.