Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Ecco, l'occhio mio ha vedute tutte [queste cose], L'orecchio mio le ha udite, e le ha intese.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Quanto sapete voi, so anch'io; Io non son da men di voi.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

E pure io parlerò all'Onnipotente; Io avrò a grado di venire a ragione con lui.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Ma certo, quant'è a voi, voi siete rappezzatori di menzogna; Voi [siete] medici da nulla tutti quanti.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Oh! vi taceste pur del tutto, Ciò vi sarebbe [reputato] in saviezza!

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Deh! ascoltate la difesa della mia ragione, Ed attendete agli argomenti delle mie labbra.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Convienvisi in favor di Dio parlar perversamente, E per rispetto suo parlar frodolentemente?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Convienvisi aver riguardo alla qualità sua? Convienvisi litigar per Iddio?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

[Sarebbe egli] ben [per voi] ch'egli vi esaminasse? Gabberestelo voi come si gabba un uomo?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Egli del certo vi arguirà, Se di nascosto avete riguardo alla qualità delle persone.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

La sua altezza non vi sgomenterà ella? Lo spavento di lui non vi caderà egli addosso?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

I vostri [detti] memorandi [son] simili a cenere; [Ed] i vostri sublimi [ragionamenti] a mucchi di fango.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Tacetevi, e lasciatemi stare, ed io parlerò; E passimi addosso che che sia.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Perchè mi strappo io la carne co' denti, E [perchè] tengo l'anima mia nella palma della mia mano?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Ecco, uccidami egli pure; sì spererò in lui; Ma tuttavia difenderò le mie vie nel suo cospetto.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Ed egli stesso mi [sarà] in salvazione; Perciocchè l'ipocrita non gli verrà davanti.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Ascoltate attentamente il mio ragionamento; Ed [entrivi] negli orecchi la mia dichiarazione.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Ecco ora, [quando] io avrò esposta per ordine la mia ragione, Io so che sarò trovato giusto.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Chi è colui che voglia litigar meco? Conciossiachè di presente mi tacerò, e spirerò.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Sol non farmi due cose, [Ed] allora io non mi nasconderò dal tuo cospetto.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Allontana la tua mano d'addosso a me, E non mi spaventi il tuo terrore.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

E poi chiama, ed io risponderò; Ovvero, io parlerò, e tu rispondimi.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Quante iniquità e peccati ho io? Mostrami il mio misfatto, e il mio peccato.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Perchè nascondi la tua faccia, E mi reputi tuo nemico?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Stritolerai tu una fronda sospinta? O perseguiterai tu della stoppia secca?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Che tu mi sentenzii a pene amare, E mi faccia eredar l'iniquità della mia fanciullezza!

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

E metta i miei piedi ne' ceppi, E spii tutti i miei sentieri, [E] stampi le tue pedate in su le radici de' miei piedi!

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Onde costui si disfa come del legno intarlato, Come un vestimento roso dalle tignuole.